بررسی آزمایشگاهی ضریب آبگذری سرریزهای زیگزاگی مستطیلی متقارن و نامتقارن

سرریزهای زیگزاگی با افزایش طول تاج در یک محدوده عرضی مشخص، موجب افزایش ظرفیت آبگذری سرریز می شوند. پژوهش حاضر روی یک فلوم آزمایشگاهی به طول ۸ متر، عرض ۰/۶ متر و ارتفاع ۰/۶ متر انجام شد. بررسی آزمایشگاهی ضریب آبگذری با استفاده از سرریزهای زیگزاگی مستطیلی متقارن و نامتقارن (دوسیکل) انجام گرفت. آنالیز ابعادی به روش باکینگهام نشان داد که ضریب آبگذری (Cd) تابع پارامترهایی مانند نسبت هد هیدرولیکی کل (Ht/P)، نسبت عرض سیکل چپ به راست (WL/WR)، نسبت طول تاج جانبی سرریز (B/Wavg) و فاکتور شکل سرریز (Se) است. نتایج نشان داد که افزایش هد هیدرولیکی باعث کاهش ضریب آبگذری در سرریزهای زیگزاگی متقارن و نامتقارن و نیز سرریز خطی می شود. سرریزهای زیگزاگی نامتقارن با (۲/۰۵=WL/WR) در مقایسه با سرریز زیگزاگی متقارن با (۱=WL/WR)، عملکرد هیدرولیکی مناسب تری داشت. از نظر کمی می توان بیان داشت ضریب آبگذری سرریز زیگزاگی با (۳/۱=B/Wavg) در مقایسه با (۲/۹۳=B/Wavg) و(۲/۷۶=B/Wavg) به ترتیب در حدود ۲۱ درصد و ۹۴ درصد بیشتر است. ضریب آبگذری سرریزهای زیگزاگی با (۲/۰۵=WL/WR) در مقایسه با (۱=WL/WR) حدود ۱۰ تا ۲۷ درصد بیشتر است. ضریب آبگذری سرریز خطی نیز در حدود ۶۰ تا ۲۵۰ درصد در مقایسه با سرریزهای زیگزاگی بیشتر است.

کلیدواژه ها:

Symmetric and asymmetric labyrinth weirs ، Discharge coefficient ، Weir cycle width ratio ، Discharge capacity ، Local submergence ، سرریزهای زیگزاگی متقارن و نامتقارن ، ضریب آبگذری ، نسبت عرض سیکل سرریز ، ظرفیت آبگذری ، استغراق موضعی