مدیریت یکپارچه منابع آب حوضه میناب با کاربرد شاخص پایداری اصلاح شده

حوضه آبریز روخانه میناب و سرشاخه های اصلی آن که بخشی از سواحل مکران را تشکیل می دهند، به دلیل داشتن موقعیت جغرافیایی مهم و بحران کم آبی که با آن مواجه است، یکی از مناطق پر اهمیت جهت برنامه ریزی و مدیریت منابع آب می باشد. هدف از پژوهش حاضر شبیه سازی و ایجاد مدل برنامه ریزی و مدیریت جامع منابع آب با استفاده از نرم افزار WEAP در این منطقه است. منطقه مورد مطالعه شامل محدوده های مطالعاتی میناب، جغین توکهور، منوجان، رودان، نودژ، ده کهان، مسافرآباد و فاریاب گلاشگرد است. دو سناریوی: ۱) مرجع (RS) و ۲) توسعه محافظه کار کشاورزی (CAS)، برای افق ۱۵ ساله از سال آبی ۱۳۹۵-۱۳۹۴ تا ۱۴۱۰-۱۴۰۹، با استفاده از خروجی های مدل WEAP اجرا شد و ارزیابی بر اساس معیارهای عملکرد اطمینان پذیری در حجم، برگشت پذیری ، آسیب پذیری و شاخص پایداری در بخش مصارف انجام گرفت. به این منظور از داده های یک دوره ۱۵ ساله آبی (۱۳۹۴-۱۳۸۰) استفاده شد که ۱۰ سال آن (۱۳۸۹-۱۳۸۰) جهت واسنجی و ۵ سال دیگر (۱۳۹۴-۱۳۹۰) جهت صحت سنجی بکار برده شد. شاخص های ارزیابی ضریب تبیین و ضریب نش- ساتکلیف در دوره واسنجی برای حجم مخزن سد استقلال به ترتیب برابر ۹۸/۰، ۹۷/۰ برای ایستگاه های هیدرومتری به ترتیب برابر ۹۲/۰، ۸۹/۰ و همچنین برای آبخوان ها ۹۰/۰، ۸۶/۰ و در دوره صحت سنجی نیز ۹۸/۰، ۹۸/۰ برای حجم مخزن سد استقلال، ۷۸/۰، ۷۰/۰ برای ایستگاه های هیدرومتری و ۹۷/۰، ۸۸/۰ برای آبخوان ها محاسبه شد که بیانگر مدل سازی قابل قبولی می باشد. در بین دو سناریوی تعریف شده نیز سناریوی توسعه محافظه کار کشاورزی با شاخص پایداری ۴۷/۵۵ % در اولویت بالاتری قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

مدیریت یکپارچه ، حوضه رودخانه میناب ، شاخص پایداری ، WEAP ، مکران