مقایسه دز جذبی ید۱۳۱ و تکنسیم۹۹m در اسکن تیروئید توسط کد شبیه سازی MCNPX در فانتوم ORNL-MIRD

 اسکن تیروئید جهت بررسی انواع اختلالات غده تیروئید و با استفاده از تکنسیم ۹۹ متا استیبل۱ انجام می گیرد. از طریق تصاویر به دست آمده می توان اندازه غده تیروئید، میزان برداشت آن در مقایسه با غده بزاقی، بررسی گره های تیروئیدی و اختلالات عملکرد آن ارزیابی نمود. با توجه به نمای اسکن، می توان بین گره های تیروئیدی پرکار(گرم ) و یا کم کار(سرد) که نیاز به درمان های متفاوتی دارند، افتراق قایل شد. بررسی توده های گردنی با گسترش به قفسه سینه از دیگر کاربردهای عمده اسکن تیروئید با ید ۱۳۱ است. در این روش ۲۴  ساعت پس از تجویز بسیار اندک ید ۱۳۱، تصویربرداری از منطقه گردن و قفسه سینه انجام می شود. هدف از انجام این مقاله شبیه سازی ذرات گسیل شده تابش ید۱۳۱  و تکنسیم ۹۹ متا استیبل، محاسبه و مقایسه دز جذبی این دو رادیودارو در تیروئید و دیگر اندام های اطراف تیروئید همانند ریه، پوست و  مغز  بود. شبیه سازی و محاسبات براساس روش مونت کارلو توسط نرم افزار۲ ام سی ان پی ایکس  انجام شد. هندسه تیروئید و دیگر اندام ها از هندسه فانتوم ORNL-MIRD استفاده شد.  دز جذبی در تیروئید و اندام های دیگر با افزایش فعالیت افزایش یافت، اما دز جذب شده در اندام های دیگر کمتر از تیروئید بود.  نتایج نشان داد دز جذبی در تکنسیم ۹۹ متا استیبل  نسبت به ید ۱۳۱ کمتر بود. در بررسی های که با ید ۱۳۱ انجام می شود میزان پرتوگیری غده تیروئید و کل بدن خیلی بالاست.  از طرفی تکنسیم پرتکنتات با نیمه عمر ۶ ساعت و انرژی گاما ۱۴۰ کیلو الکترون ولت همانند ید ۱۳۱ جذب غده تیروئید می شود. لذا با توجه به امتیازاتی که تکنسیم پرتکنتات نسبت به  رادیوداروی  ید ۱۳۱ دارد  می توان از جذب تکنسیم پرتکنتات به عنوان معیاری جهت ارزیابی عملکرد تیروئید استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

Keywords: Absorbed dose ، I-۱۳۱ ، Tc-۹۹m ، MCNPX ، ORNL-MIRD Phantom ، دز جذبی ، کد شبیه سازی ام سی ان پی ایکس و فانتومORNL-MIRD