گستاخی نشاندار در نمایشنامه پلکان
محل انتشار: دوماهنامه جستارهای زبانی، دوره: 12، شماره: 4
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 142
فایل این مقاله در 33 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_LRR-12-4_023
تاریخ نمایه سازی: 15 فروردین 1401
چکیده مقاله:
پژوهش حاضر درپی بررسی نمود رفتارهای زبانی تهدیدکننده یا سازنده وجهه در نمایشنامه پلکان اثر اکبر رادی براساس نظریه ترکورافی (۲۰۰۸) است که براساس آن رفتارهای زبانی به پنج دسته ادببینشان، ادب نشاندار، بیادبی، گستاخی بی نشان و گستاخی نشاندار تقسیم میشود. تعیین الگوی رفتار زبانی با بیشترین فراوانی در کل نمایشنامه، شناسایی الگوهای زبانی شخصیتهای فرادست و فرودست، تشخیص الگوی رفتار کلامی شخصیتهای نمایش با شخصیت اصلی در موقعیت فرودستی او و همچنین بررسی نحوه تغییر الگوی کلامی شخصیت اصلی در عبور از پله فرودستی تا پلههای فرادستی از اهداف این پژوهش است. براساس نتایج، در میان الگوهای کلامی، گستاخی نشاندار دارای بیشترین فراوانی در پلکان است و در الگوی کلامی شخصیتهای فرادست تمایلی برای حفظ و ساخت وجهه فرودستان وجود ندارد؛ وجهه فرودستان از روی عمد و با بیشترین استفاده از گستاخی نشاندار از سوی شخصیتهای فرادست تهدید میشود. الگوی کلامی شخصیتهای فرودست از تنوع بیشتری برخوردار است و آنان از گستاخی بینشان بیشتر از سایر الگوهای کلامی استفاده میکنند. به علاوه، الگوی کلامی شخصیت اصلی داستان درگذر از موقعیت فرودستی به موقعیت فرادستی از بیادبی به گستاخی نشاندار تغیر میکند و هرچه از پلکان موقعیت و جایگاه بالاتر میرود، از گستاخی نشاندار بیشتری استفاده میکند.
واژه های کلیدی: ادب بینشان و نشاندار، بیادبی، گستاخی نشاندار و بی نشان، ترکورافی، نمایشنامه پلکانپژوهش حاضر درپی بررسی نمود رفتارهای زبانی تهدیدکننده یا سازنده وجهه در نمایشنامه پلکان اثر اکبر رادی براساس نظریه ترکورافی (۲۰۰۸) است که براساس آن رفتارهای زبانی به پنج دسته ادببینشان، ادب نشاندار، بیادبی، گستاخی بی نشان و گستاخی نشاندار تقسیم میشود. تعیین الگوی رفتار زبانی با بیشترین فراوانی در کل نمایشنامه، شناسایی الگوهای زبانی شخصیتهای فرادست و فرودست، تشخیص الگوی رفتار کلامی شخصیتهای نمایش با شخصیت اصلی در موقعیت فرودستی او و همچنین بررسی نحوه تغییر الگوی کلامی شخصیت اصلی در عبور از پله فرودستی تا پلههای فرادستی از اهداف این پژوهش است. براساس نتایج، در میان الگوهای کلامی، گستاخی نشاندار دارای بیشترین فراوانی در پلکان است و در الگوی کلامی شخصیتهای فرادست تمایلی برای حفظ و ساخت وجهه فرودستان وجود ندارد؛ وجهه فرودستان از روی عمد و با بیشترین استفاده از گستاخی نشاندار از سوی شخصیتهای فرادست تهدید میشود. الگوی کلامی شخصیتهای فرودست از تنوع بیشتری برخوردار است و آنان از گستاخی بینشان بیشتر از سایر الگوهای کلامی استفاده میکنند. به علاوه، الگوی کلامی شخصیت اصلی داستان درگذر از موقعیت فرودستی به موقعیت فرادستی از بیادبی به گستاخی نشاندار تغیر میکند و هرچه از پلکان موقعیت و جایگاه بالاتر میرود، از گستاخی نشاندار بیشتری استفاده میکند.
کلیدواژه ها:
(un)marked politeness ، impoliteness ، (un)marked rudeness ، Face ، Terkourafi ، Pellekan ، واژه های کلیدی: ادب بینشان و نشاندار ، بیادبی ، گستاخی نشاندار و بی نشان ، ترکورافی ، نمایشنامه پلکان
نویسندگان
حسین رحمانی
Assistant Professor, Department of Linguistics, Faculty of Humanities, University of Payam-e-Noor, Tehran, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :