نقش واسطه ای خودکنترلی در رابطه اعتیاد به اینترنت و بهزیستی فاعلی

اینترنت از پیشرفته ترین دستاوردهای اخیر بشر است که در کنار فواید بی شمار، اثرات نامطلوبی بر بهزیستی کاربران داشته است. این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین اعتیاد به اینترنت و بهزیستی فاعلی با استفاده از متغیر میانجی خودکنترلی صورت گرفت. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه ی دانشجویان دانشگاه امین فولادشهر به تعداد۹۰۰ نفر بود. از این تعداد ۲۶۹ نفر به روش نمونه گیری در دسترس، پرسشنامه های اعتیاد به اینترنت یانگ (۲۰۰۹)، بهزیستی فاعلی کی یز و ماگیارمو (۲۰۰۳) و خودکنترلی تانجی (۲۰۰۷) را تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از نرم افزارها ی آماری نسخه ۲۲ اس. پی اس. اس ونسخه ۲۲ ایموس تحلیل شدند. نتایج معادلات ساختاری مدل فرضی پژوهش با داده های مشاهده شده برازش مطلوبی داشت و نشان داد رابطه بین اعتیاد به اینترنت و بهزیستی فاعلی به طور مستقیم (۰/۱۷۳) و غیر مستقیم (-۰/۲۹۶) از طریق خودکنترلی معنادار بود. همچنین خودکنترلی با اعتیاد به اینترنت رابطه منفی و معنادار (-۰/۵۴۹) و با بهزیستی فاعلی رابطه مثبت و معنادار (۰/۴۰۸) داشت. رابطه مثبت و معنادار بین اعتیاد به اینترنت و عواطف منفی (۰/۶۰۴) مورد تایید قرار گرفت، اما بین اعتیاد به اینترنت و عواطف مثبت (-۰/۰۹۳) و رضایت از زندگی (-۰/۰۱۲) رابطه معناداری به دست نیامد. بنابراین، توجه به خودکنترلی در کنار استفاده از اینترنت برای افزایش بهزیستی فاعلی و ارتقای سطح سلامت روانی افراد جامعه اهمیت فراوان دارد.

کلیدواژه ها:

اعتیاد به اینترنت ، خود کنترلی ، بهزیستی فاعلی ، دانشجو