مقایسه اثربخشی حساسیتزدایی منظم از طریق حرکت چشم و پردازش مجدد (ای. ام. دی. آر) با دارودرمانی بر افسردگی معتادین

نزدیک ۹۰ درصد افراد معتاد به ترکیبات افیونی دچار نوعی اختلال روانی هستند که در این بین افسردگی از اهمیت بیشتری برخوردار است. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی حساسیت زدایی منظم از طریق حرکت چشم و پردازش مجدد (ای. ام. دی. آر) با دارودرمانی بر افسردگی معتادین بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و جامعه آماری این پژوهش را معتادین مراجعه کننده به مرکز گذری کاهش آسیب اعتیاد شهر کرج در سال ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ تشکیل میدادند. اعضای نمونه با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به لحاظ نرخ افسردگی، سن و تحصیلات همگن سازی شده و در سه گروه شامل گروه تحت درمان با ای. ام. دی. آر، دارودرمانی و گروه گواه جای گرفتند. درمان ای. ام. دی. آر در ۵ جلسه ۹۰ دقیقه ای برای گروه آزمایشی اول اجرا و گروه آزمایشی دوم تحت دارودرمانی قرار گرفتند. روشهای مورد استفاده جهت تجزیه و تحلیل آماری شامل تحلیل کوواریانس و تحلیل اندازه اثر بالینی بود. نتایج بدست آمده حاکی از این بود که روش درمانی ای. ام. دی. آر در مقایسه با گروه گواه در کاهش افسردگی، به لحاظ آماری تفاوت معناداری را نشان داد. دارو درمانی نیز در مقایسه با گروه گواه و روش درمانی ای. ام. دی. آر تفاوت معنادار نشان نداد. به لحاظ بالینی انداز ه اثر روش ای. ام. دی. آر و دارودرمانی در کاهش افسردگیتوسطم و تقریبا با هم برابر بود. حساسیت زدایی منظم از طریق حرکت چشم و پردازش مجدد رویکردی اثربخش در کاهش افسردگی معتادین است.

کلیدواژه ها:

افسردگی ، پردازش مجدد ، حرکت چشم ، حساسیت زدایی ، دارودرمانی ، معتاد