آیا مرگ نزدیکان بر اثر بیماری کووید-۱۹ تاب آوری بازماندگان را تحت تاثیر قرار میدهد؟

تاب آوری نوعی مکانیسم سازش مثبت است که جنبه حفاظتی داشته و در مواقع برخورد با چالش های اجتماعی، عاطفی یا مادی بازگشت به تعادل مجدد در زندگی را تسهیل میکند و منجر به کسب سازگاری بعد از ضربه های روانی، استرس ها و شرایط نامطلوب می شود. سوگ یا فقدان یکی از نزدیکان، احساسات مختلفی چون اندوه و خشم ایجاد می کند و می تواند به عنوان یک ضربه روانی و یک عامل استرس زای شدید تلقی شود. بیماری همه گیر کووید-۱۹ که بعد از سال ۲۰۲۰ میلادی زندگی مردم کشورهای جهان را تحت تاثیر قرار داده است، بسیاری از خانواده ها را با سوگ عزیزان مواجه ساخته است. سوگ بر اثر بیماری کووید-۱۹ به دلیل ایجاد شرایط غیرعادی از زمان تشخیص بیماری تا زمان خاکسپاری و مراسم غیرمعمول عزاداری، می تواند فرایند سوگ طبیعی و عوامل موثر بر این فرآیند، از جمله تاب آوری افراد سوگوار را تحت تاثیر قرار دهد. پژوهش علی-مقایسه ای حاضر با هدف مقایسه ی مولفه ی تاب آوری میان افراد سوگوار و غیرسوگوار صورت گرفت. بدین منظور ۶۵نفر از کسانی که طی ۲ ماه اخیر یکی از عزیزان خود را بر اثر بیماری کووید-۱۹ از دست داده بودند و ۶۵نفر از کسانی که چنین تجربه ای نداشتند، توسط مقیاس تاب آوری کانر-دیویدسون مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها پس از تجزیه و تحلیل داده ها توسط آزمون مقایسه ی میانگین های دو گروه مستقل نشان داد افراد سوگوار تاب آوری پایین تری از افراد غیرسوگوار داشتند. این نتایج بیانگر این است که سوگ یا از دست دادن عزیزان بر اثر بیماری همه گیر کووید-۱۹ میتواند تاب آوری افراد در تحمل سوگ یا گذراندن فرآیند طبیعی سوگ را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

تروما ، پاندمی کووید۱۹ ، سوگ ، تاب آوری