ترومای فقدان بر اثر بیماری همه گیر کووید-۱۹ و کارکردهای اجرایی: نقش تعدیل کننده تاب آوری

فقدان، در پی از دست دادن یک عزیز در اثر بیماری همهگیر کووید-۱۹ که به دلیل ایجاد شرایط غیرعادی از زمان تشخیص بیماری تا خاکسپاری و مراسم عزاداری، فرایند سوگواری طبیعی را مختل ساخته و میتواند به بروز نشانگان تروما و در پی آن سایر اختلالات خلقی و شناختی منجر شود. مطالعه علی- مقایسه ای حاضر با هدف مقایسه کارکردهای اجرایی (حافظه کاری، بازداری پاسخ) میان افراد سوگوار و غیرسوگوار با نقش تعدیل گری تاب آوری اجرا شد. بدین منظور ۵۲ نفر از کسانی که طی شش ماه گذشته یکی از بستگان درجه یک خود را بر اثر پاندمی کرونا از دست داده بودند و ۶۱ فرد عادی که چنین تجربه ای نداشتند، توسط آزمونهای حافظه کاری n-back، استروپ رنگ-واژه و مقیاس تاب آوری کانر-دیویدسون مورد ارزیابی قرارگرفتند. پس از تعدیل نمرات تاب آوری توسط آزمون تحلیل کوواریانس، نتایج حاکی از آن بود که افراد سوگوار حافظه کاری و بازداری پاسخ ضعیف تری نسبت به افراد غیر سوگوار داشتند. بنابراین میتوان گفت از دست دادن بستگان درجه یک توسط بیماری همه گیر کووید-۱۹ میتواند منجر به کاهش ظرفیت کارکردهای اجرایی حتی پس از گذشت ماه ها از زمان بروز حادثه منجر به سوگ شود.

کلیدواژه ها:

فقدان ، بیماری همه گیر کوید-۱۹ ، کارکردهای اجرایی ، تاب آوری