بررسی عملکرد تیموکینون سیاه دانه و ترکیبات آن در بهبود سرطان پستان در زنان

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 574

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SRCSRMED07_146

تاریخ نمایه سازی: 14 فروردین 1401

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: سرطان پستان شایعترین سرطان در زنان است که سالانه بیشتر از ۱.۵ میلیون زن را درگیر می کند. ممکن است ترکیبات تیموکینون بعنوان ماده اصلی گیاه Nigella Sativa دارای خواص ضد سرطانی باشد. هدف از این مطالعه مروری بررسی اثر تیموکینون و درمان های ترکیبی حاصل از آن در بهبود سرطان پستان است.روش جستجو: این جستجو در پایگاه های داده iran Medex ،Magiran، pubmed ، scopus، Google Scholar، sid و علم نت با کلید واژه های: تیموکینون و سرطان پستان، در بازه زمانی ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰ انجام شد. مقالات بر اساس معیارهای ورود (تیموکینون و سرطان پستان، شرکت کنندگان انسانی در سال های ۲۰۱۰ و ۲۰۲۰) و معیار خروج ( عدم دسترسی به متن کامل مقالات و نمونه های کافی) توسط ۴ محقق بررسی و از بین ۳۰ مقاله، ۲۱ مقاله انتخاب و از آنها استفاده شد.نتایج: تیموکینون با سمیت سلولی و آپوپتوز از رشد سلول سرطانی جلوگیری می کند اما ترکیب آن با دیگر مواد تاثیرات بیشتری روی سلول های سرطانی پستان دارد؛ ترکیب دکتاکسل و تیموکینون باعث بهبود جذب و اثر فرار اندوزومی می شود و سمیت بیشتر در برابر سلول های سرطانی پستان می شود؛ تیموکینون و ترکیب آن با جمسیتابین باعث مرگ قابل توجه سلول اتوفاژیک در سلولهای MCF-۷ معیوب و آپوپتوز میشود. علاوه بر این تیموکینون به طور قابل توجهی درصد مرگ سلولی را در سلول های T۴۷D پس از ترکیب با پاکلیتاکسل، افزایش می دهد. ترکیب تیموکینون و رسوراترول اثر ضد سرطانی خود را با القا آپوپتوز، مهار رگ زایی و تعدیل سیستم ایمنی اعمال می کند. در مطالعه ی دیگری نشان داده شد ترکیب دوکسوروبیسین یا تیموکینون باعث افزایش جذب سلولی، محلی سازی هسته ای و سریع تر آزاد شدن داروها در لیزوزوم میشود.نتیجه گیری: ترکیبات ضد سرطان از تیموکینون به علت دوز کم، عوارض جانبی کم و سمیت سلولی در بهبود سرطان پستان موثر است. اما برای شناسایی درمان های ترکیبی بهتر و ترکیبات موثرتر، به تحقیقات بالینی و آزمایشات بیشتر نیار خواهد بود.

نویسندگان

سحر علیزادگان

دانشجوی کارشناسی پرستاری ،دانشگاه علوم پزشکی لرستان ،خرم آباد ،ایران

پریا جافرپور

دانشجوی کارشناسی پرستاری ،دانشگاه علوم پزشکی لرستان ،خرم آباد ،ایران

مهدی وطن خواه

دانشجوی کارشناسی پرستاری ،دانشگاه علوم پزشکی لرستان ،خرم آباد ،ایران

فاطمه محمدی پور

استادیار، دکترای پرستاری ،دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی لرستان، خرم اباد،˓ ایران