تاثیر ذهن آگاهی بر درد مزمن افراد تحت درمان با مواد اپیوئیدی: مروری نظام مند

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 204

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SRCSRMED07_029

تاریخ نمایه سازی: 14 فروردین 1401

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: مواد اپیوئیدی در درمان درد مزمن استفاده می شوند. با توجه به اعتیاد آور بودن و خطر سوء مصرف آنها در میان بیماران با درد مزمن که تحت درمان دارویی طولانی مدت با این مواد قرار دارند (۱) و نیز افسردگی و استرس ناشی از درد مزمن، به درمان های غیر دارویی نیاز می باشد. ذهن آگاهی یکی از این درمان های غیردارویی میباشد که میتواند باعث بهبود درد مزمن و عوارض ناشی از آن در افراد مصرف کننده مواد اپیوئیدی شود. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر ذهن آگاهی بر درد مزمن افراد تحت درمان با مواد اپیوئیدی می باشد.روش جستجو: مرور متون از طریق جستجو در پایگاه های اطلاعاتی pubmed ، sid،scapus،magiran،iranmedex و علم نت با کلیدواژه های فارسی اپیوئید، ذهن آگاهی، درد مزمن، استرس، افسردگی و کلیدواژه های انگلیسی opioid, mindfulness, chronic pain, stress, depression انجام گردید. متن کامل مقالات مرتبط با مطالعات بر اساس معیارهای ورود (دسترسی به متن کامل مقالات، مرتبط بودن خلاصه مقالات با موضوع تحقیق، تاریخ انتشار مقالات از ( ۲۰۱۰_۲۰۲۰) و خروج (عدم دسترسی به متن کامل مقالات) توسط محققین به طور مستقل بررسی و از بین ۳۸ مقاله کارآزمایی بالینی تعداد ۲۴ مقاله پس از ارزیابی کیفیت، انتخاب و در مطالعه حاضر از آنها استفاده گردید.یافته ها: مطالعات نشان میدهند که ذهن آگاهی، شدت درد مزمن و حساسیت به محرک های درد را در افراد تحت درمان با اپیوئید ها کاهش میدهد (۲)و از افسردگی و استرس ناشی از آن می کاهد؛ بنابراین باعث افزایش سطح سلامت روان این افراد می شود (۳). ذهن آگاهی همچنین ولع مصرف مواد اپیوئیدی را در افراد تحت درمان با این مواد کاهش می دهد (۴)و از این رو میتوانند نقش نگهدارندگی در حین درمان با مواد اپیوئیدی داشته باشند.نتیجه گیری: به طور کلی ذهن آگاهی میتواند سبب بهبود درد مزمن در افراد تحت درمان با مواد اپیوئیدی گردد (۵). ذهن آگاهی میتواند به عنوان روشی مکمل و نیز نگهدارنده در این افراد استفاده شود. پیشنهاد میشود در آینده مطالعات کارآزمایی بالینی بیشتری با جامعه پژوهش بزرگتر و در ترکیب با سایر روش های مکمل انجام گیرد.

نویسندگان

بهشید انوری خرم آبادی

دانشجوی کارشناسی مامایی، عضو کمیته تحقیقات دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی لرستان، خرم آباد، ایران

رقیه حصونی زاده

دانشجوی کارشناسی مامایی، عضو کمیته تحقیقات دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی لرستان، خرم آباد، ایران

مائده جهانگیری

دانشجوی کارشناسی مامایی، عضو کمیته تحقیقات دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی لرستان، خرم آباد، ایران

فاطمه محمدی پور

استادیار، دکتری پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی لرستان، خرم آباد، ایران