برنامه ریزی استراتژیک ارتقای امنیت در بافت فرسوده شهرشیراز (مطالعه موردی: محله سنگ سیاه شیراز)

بافت های تاریخی و قدیمی شهرها جزیی از پیکره شهر می باشند که زمانی مایه ی افتخار شهرها بودند، اما امروزه در حال فرسایش رها شده اند. چنانچه پیش زمینه یک اجتماع سالم و پایدار و بستر ساز توسعه جوامع انسانی ، احساس امنیت در شهر می باشد؛ امنیت بافت های فرسوده در این زمینه از مهم ترین مقوله هایی است که باید مورد توجه قرار گیرد. محله ی سنگ سیاه شیراز قسمتی از بافت فرسوده شهر می باشد که به دلیل عدم توجه به ارزش های آن، خیابان کشی های جدید و استفاده ی بی رویه اتومبیل در آن در معرض نابودی قرار گرفته است. این محله در طول زمان پذیرای افراد از نقاط مختلف کشور و حتی کشورهای حاشیه ی خلیج فارس بوده است. موقعیت استراتژیک این محور و همچنین وجود بیش از ۳۰ اثر با ارزش تاریخی- فرهنگی در این محله از دلایل اهمیت حفظ آن و ارتقای امنیت شهروندان، ساکنان محله و گردشگران می باشد. این پژوهش با استفاده از مدل ترکیبی تحلیل استراتژیک SWOT و مدل برنامه ریزی استراتژیک QSPM صورت گرفته و به بررسی یافته ها پرداخته است. یافته ها شامل بررسی مزیت ها و محدودیت های ارتقای امنیت در بافت فرسوده شهر شیراز با استفاده از تحلیل SWOT است. مزیت ها در این مطالعه شامل نقاط قوت و فرصت و محدودیت ها شامل نقاط ضعف و تهدیدها است. همچنین، در این مقاله با استفاده از ماتریس برنامه ریزی کمی QSPM، اولویت استراتژی های انتخاب شده با استفاده از تحلیل عوامل داخلی و خارجی تعیین می شود. نتایج حاصل از روش SWOT نشان دهنده موقعیت محافظه کارانه در محله سنگ سیاه شیراز به لحاظ برخورداری از امنیت در این بافت است. این موقعیت نشان دهنده وجود ضعف ها و فرصت ها در محله است؛ در این راستا با کم کردن ضعف ها و تلاش برای رسیدن به فرصت های مطلوب و بهتر کردن وضعیت محله سه استراتژی ارائه شده است و از ماتریس برنامه ریزی QSPM اولویت بندی آنها مشخص گردید.