مقایسه اثربخشی درمان هیجان مدار و طرحواره درمانی متمرکز بر ذهنیت بر ادراک طردشدگی زنان با اختلال شخصیت مرزی

مقدمه: کنترل ادراک طردشدگی در زنان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی می تواند در روند درمان و بهبود آنها تاثیرگذار باشد، که در این خصوص شیوه های درمانی متعددی ایجاد شده است و لزوم دانستن عملکرد و تاثیر هریک از آنها بسیار حائز اهمیت است. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان هیجان مدار و طرحواره درمانی متمرکز بر ذهنیت بر ادراک طردشدگی زنان با اختلال شخصیت مرزی انجام شد.روش کار: پژوهش حاضر نیمه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری دوماهه بود. از جامعه آماری زنان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی مراجعه کننده به مراکز درمانی منطقه یک شهر تهران، تعداد ۴۵ نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شد و با استفاده از روش تصادفی در سه گروه جایگزین شدند. روش اجرا بدین ترتیب بود که ابتدا هر سه گروه به پرسشنامه مقیاس ادراک طرد شدگی (لری و مک دونالد، ۲۰۰۵) پاسخ دادند. مداخله­های درمان هیجان مدار و طرحواره درمانی مبتنی بر ذهنیت در ۱۰ جلسه برای گروه های آزمایش اعمال شد. داده های پژوهش جمع آوری شد و با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شد.یافته ها: پژوهش نشان داد، که در مجموع هر دو روش درمان هیجان­مدار و طراحواره درمانی بر ادراک طرد شدگی زنان با اختلال شخصیت مرزی موثرتر بوده است، همچنین از روند مقایسه دو روش می توان نتیجه گرفت که درمان هیجان­مدار نسبت به طرحواره درمانی بر ادراک طرد شدگی زنان با اختلال شخصیت مرزی موثرتر بوده است (۰۰۵/>p).نتیجه گیری: به منظور بهبود ادراک طرحواره طردشدگی زنان با اختلال شخصیت مرزی می­توان از درمان هیجان­مدار بهره جست.

کلیدواژه ها:

اختلال شخصیت مرزی ، ادراک طرد شدگی ، درمان هیجان مدار ، طرحواره درمانی متمرکز بر ذهنیت