اثربخشی آموزش فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سبک های فرزند پروری مادران کودکان کم توان ذهنی

هدف: هدف پژوهش تعیین اثربخشی آموزش فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد برسبک های فرزندپروری مادران کودکان کم توان ذهنی بود.  روش: روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح دو گروهی ناهمسان با پیش آزمون –پس آزمون بود. جامعه آماری کلیه مادران دارای فرزند  کم توان ذهنی محصل (سال تحصیلی ۹۸ -۱۳۹۷) در مقطع ابتدایی شهر بجنورد بود. با نمونه گیری در دسترس ۲۴ نفر انتخاب و به طور غیر تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (۱۲ نفره) گمارده شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سبک های فرزندپروری بامریند استفاده شد. برای گروه آزمایش برنامه ی آموزش فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد به صورت هفتگی در ۸ جلسه ی۹۰  دقیقه ای اجرا و داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره و تک متغیره  مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که آموزش فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد منجر به افزایش سبک فرزندپروری مقتدرانه و کاهش سبک فرزندپروری سهل گیرانه شده (p≤۰/۰۱) و بر سبک فرزندپروری مستبدانه مادران گروه آزمایش تاثیر معنی داری نداشته است (p≥۰/۰۵). نتیجه گیری: برنامه ی آموزش فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند باعث بهبود سبکهای فرزند پروری مادران کودکان کم توان ذهنی شود.

کلیدواژه ها:

Acceptance and commitment-based parenting training ، parenting styles ، mothers of mentally retarded children ، فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد ، سبک های فرزندپروری ، مادران کودکان کم توان ذهنی