عسر و حرج در طرح دعوی درخواست طلاق از سوی زوجه در حقوق ایران و تطبیق آن با نظام حقوقی انگلستان

موجبات طلاق بر اساس قانون مدنی سه دسته می باشند: طلاق به اراده مرد، طلاق به درخواست زن و طلاق توافقی. قانون مدنی در ماده ۱۱۳۳ به اختیار شوهر در طلاق اشاره کرده و به وی اجازه داده است با مراجعه به دادگاه تقاضای طلاق همسرش را بنماید. همچنین مطابق تبصره ماده فوق زن نیز در موارد محدودی می تواند، از دادگاه تقاضای طلاق نماید که عسر و حرج یکی از موارد آن است. هدف از این پژوهش، بررسی عسر و حرج در طرح دعوی درخواست طلاق از سوی زوجه در حقوق ایران و تطبیق آن با نظام حقوقی انگلستان بود. بر اساس نتایج مطالع هر چند که بین حقوق ایران و نظام حقوقی انگلستان تفاوتهای عمده ای وجود دارد ولی در پاره ای موارد یکسانی نسبی وجود دارد و استفاده از تجربیات در هر دو حقوق به شرط عدم مغایرت با ارزشها دور از دسترس نیست. در حقوق ایران طلاق به اراده مرد صورت می گیرد و وی می تواند هر وقت بخواهد همسر خود را طلاق دهد، و زن تنها در صورت وجود شرایط مقرر در قانون مدنی و اثبات آنها می تواند درخواست طلاق دهد، که این مواردعبارتند از: غیبت طولانی زوج، استنکاف وی از پرداخت نفقه یا عدم تمکن وی بر پرداخت، عسروحرج زوجه، عدم انجام سایر تکالیف واجب از ناحیه زوج، وکالت زوجه از طرف زوج در اجرای طلاق به صورت توافقی نیز طلاق را واقع سازند. در نظام حقوقی انگلستان نیز مواردی که نشان دهنده عسر و حرج باشدازجمله غیبت طولانی، جنون، بدرفتاری و توهین زوج به زوجه ملاحظه شد.

کلیدواژه ها:

عسر و حرج زوجه ، حقوق ایران ، نظام حقوقی انگلستان