عملکرد و شبکه سازی مدیریتی نسبی: نقش تعدیل کننده زمینه محیطی

این مقاله بررسی می کند که چگونه دیدگاه پویای شبکه سازی مدیریتی به دانش تجمعی در مورد مطالعه شبکه سازی های مدیریتی در بخش دولتی کمک می کند. مطالعه حاضر به درک ما از تاثیرات نسبی روابط شبکه سازی گذشته و فعلی بر عملکرد برنامه های جاری از طریق (۱) کاوش در اثرات غیرخطی سطوح نسبی شبکه سازی بر عملکرد و (۲) بررسی چگونگی اثرات متقابل شبکه سازی نسبی  با شرایط سازمانی که با جنبه های مختلف محیط های نهادی و شغلی مشخص می شود، کمک می کند. این تحقیق با بهره گیری از یک مجموعه داده پانل از مدارس مناطق محلی ایالات متحده از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۵ ، نشان می دهد که با افزایش سطح نسبی شبکه سازی مدیریتی ، عملکرد سازمانی با سرعت بیشتری بهبود می یابد و هنگامی که سازمان نیازهای نهادی خود را برآورده می کند و محیط پیچیده ، متعالی و آشفته است، سازمان از مزایای استفاده از شبکه سازی های نسبی به طور موثرتری استفاده می کند.

کلیدواژه ها:

شبکه سازی مدیریتی ، دانش جمعی ، عملکرد ، محیط پیچیده