پیش بینی رضایت تحصیلی از طریق ویژگی های مثبت شخصیتی با میانجی گیری خودتنظیمی هیجانی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم

هدف اصلی تحقیق حاضر پیش بینی رضایت تحصیلی از طریق ویژگی های مثبت شخصیتی با میانجی گیری خودتنظیمی هیجانی در دانش آموزان دختر دوره ی متوسطه دوم شهر مهاباد بود روش تحقیق از لحاظ هدف کاربردی بود و بر اساس نحوه جمع آوری اطلاعات توصیفی-پیمایشی می باشد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر در مقطع متوسطه دوم شهرستان مهاباد در سال تحصیلی ۹۹-۹۸ بود وحجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۳۴۸ نفر تعیین شد و به صورت الکترونیکی پرسشنامه ها بین نمونه ها توزیع شد. همچنین روش نمونه گیری در پژوهش حاضر بصورت در دسترس بوده است. از پرسشنامه های رضایت از تحصیل شیخ الاسلامی و احمدی (۱۳۹۰) ، پرسشنامه ارزش های فعال در عمل پترسون و سلیگمن (۲۰۰۴) و پرسشنامه سبکهای عاطفی هافمن و کاشدان(۲۰۱۰) برای گردآوری داده ها استفاده شد از طریق تحلیل رگرسیون چندگانه همزمان در سطح معناداری ۰/۰۵ و همچنین آزمون سوبل تجزیه و تحلیل داده ها انجام گرفت. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که ویژگی های مثبت شخصیتی(فضیلت خرد، شجاعت، تعالی، عدالت، انسانیت و میانه روی) و ابعاد خودتنظیمی هیجانی(پنهان کاری، سازش کاری و تحمل) با رضایت تحصیلی رابطه مثبت و معنی داری دارند ( ۰/۰۵≥P). همچنین خودتنظیمی هیجانی نیز با رضایت تحصیلی رابطه مثبت و معنی داری را نشان داد ( ۰/۰۵≥P)، از طرفی مشخص شد که رضایت تحصیلی از طریق ویژگی های مثبت شخصیتی با میانجی گیری ابعاد خودتنظیمی هیجانی(پنهان کاری، سازش کاری و تحمل) به صورت مثبت و معنی داری پیش بینی می شود.

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی هیجانی ، ویژگی های مثبت شخصیتی ، رضایت تحصیلی