اثربخشی مهارت های ارتباطی بر سازگاری اجتماعی نوجوانان سندروم داون

سندروم داون می تواند کیفیت زندگی نوجوانان را تحت تاثیر قرار دهد و مشکلات اجتماعی و روانی متعددی را در ارتباط با سلامتی به وجود آورد. پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی مهارت­ های ارتباطی بر سازگاری نوجوانان سندروم داون انجام شد. در پژوهش شبه آزمایشی حاضر از طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. از جامعه آماری نوجوانان سندروم داون عضو کانون سندروم داون، ۳۰ نفر  به صورت در دسترس انتخاب و به تعداد مساوی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. پس از کسب رضایت نامه مبنی بر شرکت در پژوهش والدین پرسشنامه سازگاری اجتماعی را تکمیل کردند. گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه ۶۰ دقیقه ای (هفته ای ۱ جلسه) در برنامه مهارت­های ارتباطی شرکت کردند ولی گروه کنترل فقط برنامه های ارائه شده در کانون را دریافت نمودند. پس از اتمام جلسه دهم، پرسشنامه سازگاری اجتماعی مجددا توسط والدین گروه­ های آزمایش و کنترل تکمیل شد. سپس نتایج به دست آمده با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که  سازگاری اجتماعی گروه آزمایش پس از آموزش مهارت­ های ارتباطی در مقایسه با گروه کنترل به طور معنادار افزایش یافت. به نظر می رسد که آموزش مهارت­ های ارتباطی روش مداخله مناسبی برای سازگاری اجتماعی نوجوانان سندروم داون  است، بنابراین می­توان از این برنامه برای ارتقاء سازگاری اجتماعی این نوجوانان استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

سندروم داون ، مهارت های ارتباطی ، سازگاری اجتماعی.