مدلسازی جوانه زنی بذر کنجد در پاسخ به دما و پتانسیل آب بستر جوانه زنی با استفاده از مفهوم هیدروتایم

پتانسیل آب بستر جوانه زنی و دما دو عامل مهم کنترل کننده جوانه زنی است. در این پژوهش با استفاده از مدل هیدروتایم پاسخجوانه زنی بذر گیاه کنجد رقم ناز به سطوح مختلف پتانسیل آب در دماهای مختلف بررسی شد. در این آزمایش از هشت پتانسیل آب (صفر، /۰۲-، ۰/۴-، ۰/۶-، ۰/۸-، ۱-، ۱/۲- و ۱/۴- مگاپاسکال) و هشت دمای ثابت (۷، ۱۲، ۱۷، ۲۲، ۲۷، ۳۲، ۳۷ و ۴۲ درجه سلسیوس) به عنوان تیمارهای آزمایشی استفاده شد. یافته های این آزمیایش نشیا ن داد کیه ضیریب هییدروتایم (θH) با افزایش دما به طور معنیداری کاهش یافت به طوری که کمترین ضریب هیدروتایم (۴/۰۸ مگاپاسکال ساعت) در دمای ۲۲ درجه سلسیوس بدست آمد. پتانسیل پایه با افزایش دما به طور معنی داری کاهش یافت و بیشترین پتانسیل پایه (Ψb(۵۰ با میانگین ۱/۴۱- مگاپاسکال مربوط به دمای ۲۲ درجه سلسیوس و کمترین میزان پتانسیل پایه با میانگین ۱/۱۷- مگاپاسکال مربوط به دمای ۳۷ درجه سلسیوس بود. کمترین ضریب انحراف توزیع پتانسیل پایه در جمعیت (Ψσb(۵۰؛ (۰/۰۳) مربوط به دمای ۳۲ درجه سلسیوس بود. بنابراین، با توجه به توان مناسب مدل هبدروتایم، می توان از خروجی این مدل برای محاسبه درصد جوانه زنی بذر کنجد در پتانسیل های مختلف استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

پلی اتیلن گلایکول ، دما ، کنجد ، هیدروتایم