مروری بر کاربرد تحلیل درخت عیب فازی در مهندسی ایمنی و قابلیت اطمینان

ارزیابی ایمنی و قابلیت اطمینان در هنگام طراحی سیستم های نیازمند اعتماد به شدت مورد توجه است. فرایندهای ارزیابی ریسک احتمالی (PRA) روش های جامع، ساختار یافته و منطقی هستند که به طور گسترده برای این منظور استفاده می شوند. رویکردهای PRA شامل تجزیه و تحلیل درخت عیب (FTA) ، تجزیه و تحلیل حالات خرابی (FMEA) و تجزیه و تحلیل درخت رویداد (ETA) است اما محدود به این موارد نیست. در PRA معمولی، داده های خرابی در مورد اجزاء به منظور تجزیه و تحلیل کمی مورد نیاز است. در عمل، به دلیل در دسترس نبودن مشاهدات اولیه و در نتیجه کمیابی داده های آماری در مورد خرابی اجزاء، همیشه نمیتوان این داده ها را به طور کامل به دست آورد. برای رسیدگی به چنین شرایطی، نظریه مجموعه های فازی با موفقیت در رویکردهای PRA جدید برای ارزیابی ایمنی و قابلیت اطمینان در شرایط عدم قطعیت مورد استفاده قرار گرفته است. این مقاله مروری بر روشت حلیل درخت عیب مبتنی بر نظریه مجموعه های فازی (FFTA) در مهندسی ایمنی و قابلیت اطمینان دارد. در ابتدا، مروری بر اصول مربوط به نظریه مجموعه های فازی داریم و سپس کاربرد تحلیل درخت عیب فازی را برای تجزیه و تحلیل ایمنی و قابلیت اطمینان سیستم مرور می کنیم.

کلیدواژه ها:

قابلیت اطمینان ، مجموعه های فازی ، درخت عیب فازی