استراتژی امنیت سایبری

بطور کلی کسب اطلاعات یک جنبه بسیار مهم در دیپلماسی و حتی در یک درگیری مسلحانه می باشد. با این حال، از دهه ۱۹۹۰ و با گسترش روزافزون فناوری ، نقش و اهمیت اطلاعات در امنیت و روابط بین الملل و در جهت نیل به اهداف سیاسی افزایش یافته است. امنیت سایبری یک مولفه مهم در زیرساخت های کشور است. موفقیت در امنیت فضای سایبری به توانایی یک کشور در محافظت از اطلاعات اختصاصی و داده های خود در مقابل افراد، نهادها و کشورهایی که قصد سوء استفاده از آن را دارند، بستگی دارد . یک استراتژی امنیت سایبری قوی می تواند وضعیت مناسبی را در مقابل حملات خرابکارانه که برای دسترسی، تغییر، حذف، تخریب و یا بدست گرفتن سیستم های کاربران یا سازمان ها و داده های حساس طراحی شدهاند، فراهم نماید. امنیت سایبری همچنین در جلوگیری از حملاتی که هدفشان از کار انداختن یا اخلال در عملیات های دستگاه یا سیستم است، مفید می باشد . مجموعه ای از کشورها استراتژی امنیت سایبری ملی خود را منتشر کرده اند. علی رغم اینکه هریک ازاین کشورها با تهدیدات مشابهی در زمینه امنیت سایبری مواجه هستند، اما تفاوت های بنیادین زیادی در روش ها و رویکردهای سایبری آن ها در زیرساخت های حساس و حیاتی آن ها مشاهده می شود. این مقاله قصد دارد اهمیت ارائه یک استراتژی امنیت سایبری منطبق بر سیاست های بالادستی را ارائه داده و مراحل ایجاد آن را شرح دهد تا در نهایت به یک رویکردی بومی جهت توسعه امنیت سایبری و در نهایت امنیت ملی برسد.

کلیدواژه ها:

امنیت سایبری ، زیرساخت های حیاتی ، حملات خرابکارانه ، استراتژی ملی ، رویکرد بومی