بازکاوی روانشناختی کنش گروه های سلفی- تکفیری: مطالعه موردی داعش

گروه­های سلفی-تکفیری، جریانی هستند که با خوانشی سطحی از گزاره­های دینی، عمل خشونت­آمیز خود را در جهت برپایی جامعه ایده­آلشان توجیه می­نمایند. آنان با برداشتی جزمی و به دور از هرگونه اجتهاد عقلی از شریعت که متاثر از پیشینه ذهنی و ساختار روانی آنان است، درصدد واکنش نسبت به فرآیندهای ناشی از مدرنیته برمی­آیند. داعش نیز به عنوان یکی از شاخه­های جریانات سلفی در تلاش است تا با تفسیری رادیکال از گزاره­های دینی، عمل خشونت­آمیز خود را توجیه نماید. تفسیر رادیکال آن­ها از دین بیش از آن که در متن شریعت موجود باشد، ناشی از فضای روانی ملتهب و آشفتگی­های مواجهه با دنیای مدرن است. مساله نوشتار حاضر این است که درکنار تفاسیر رادیکال از دین چه عوامل روانشناختی در گرایش افراد به گروه داعش و انجام عمل خشونت­آمیز موثر بوده است؟ دست­آورد نوشتار حاضر آن است که فشارهای ناشی از دنیای مدرن بر خوانش جزمی داعش از شریعت و تمایل به بروز خشونت رفتاری جهت ارضاء امیال سرکوب شده اثرگذار بوده است. نوشته پیش­رو  بر آن است تا با بهره­گیری از مفروضات بنیادین روانکاوی با تاکید بر خوانش ژیژک از لاکان، اندیشه و عمل داعش را از زاویه روانشناسی سیاسی و با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی مورد بررسی و کنکاش قرار دهد.  

کلیدواژه ها:

Daesh ، Behavioral Action ، Political Psychology ، Violence ، Takfiri-Salafi Groups ، Giant Alteration ، داعش ، کنش رفتاری ، روانشناسی سیاسی ، خشونت ، گروه های سلفی- تکفیری ، دگر بزرگ