فعالیت سایتوتوکسیک هیدروکسی اوره ی نانولیپوزومه ی پگیله بر رده سلولی MCF-۷

سابقه و هدف: سالانه بیماری سرطان سینه جان هزاران نفر را می گیرد. فن آوری نانو از مباحث عمده ی مجامع علمی امروز در زمینه دارورسانی هدفمند می باشد. فن آوری نانو کمک می کند تا زمان، مکان و سرعت آزاد سازی دارو کنترل شود. هیدروکسی اوره از داروهای مورد استفاده در درمان سرطان سینه است که استفاده از آن عوارض جانبی یی را در پی دارد. به همین دلیل برای کاهش عوارض، افزایش کارایی، راحتی و آسایش بیماران از فن آوری نانو دارورسانی لیپوزومی استفاده شد.  مواد و روش ها: نسبت مشخصی از فسفاتیدیل کولین، کلسترول و پلی اتیلن گلایکول ۲۰۰۰ با یکدیگر ترکیب شدند، سپس داروی هیدروکسی اوره به آن اضافه گردید. میانگین قطر هیدروکسی اوره ی نانولیپوزومه ی پگیله با کمک دستگاه زتا سایزر اندازه گیری شد. بازده انکپسولاسیون و میزان رهایش دارو از فرمولاسیون نانولیپوزومه ی پگیله به ترتیب با استفاده از روش اسپکتروفتومتری و روش دیالیز بررسی شد. جهت سنجش سمیت دارو از روش MTT استفاده شد. یافته ها: میانگین قطر هیدروکسی اوره ی نانولیپوزومه ی پگیله ۲/۳۳۸ نانومتر شد. بازده انکپسولاسیون فرمولاسیون تهیه شده ۱۷۳/۰±۲۱۲/۶۴ درصد بدست آمد. میزان رهایش دارو از نانولیپوزوم های پگیله طی ۲۸ ساعت ۷۱/۲۱% بود. این بررسی نشان داد که اثر سایتوتوکسیسیتی داروی نانولیپوزومه ی پگیله شده ۹۳/۳۸% بیشتر از داروی آزاد می باشد. نتیجه گیری: استفاده از پلی اتیلن گلیکول حلالیت دارو و همچنین برخورد آن را با سلول های هدف افزایش می دهد.

کلیدواژه ها:

Nano technology ، Drug delivery ، Breast cancer ، Pegylated liposomal ، Hydroxyurea ، فن آوری نانو ، دارورسانی هدفمند ، سرطان سینه ، لیپوزومه ی پگیله ، هیدروکسی اوره