واکنش توده های خربزه و طالبی به بیماری پوسیدگی ریشه و زوال بوته بر اثر

پوسیدگی ریشه و زوال بوته های خربزه و طالبی بر اثر Monosporascus cannonballus، از بیماری های مهم این گیاهان در مناطق گرم و خشک دنیا می باشد. علیرغم خسارت قابل توجه، در حال حاضر اطلاع چندانی در خصوص نحوه کنترل این بیماری در ایران در دست نیست. در این بررسی، ابتدا توان بیماری زایی چند جدایه ی M. cannonballus روی توده خربزه با نام محلی زرد گرمسار انجام شد. پر آزار ترین جدایه جهت مایه زنی ۳۱ توده های محلی و ارقام طالبی و خربزه در دو سری آزمایش مستقل مورد استفاده قرار گرفت. واکنش توده ها درتقابل با بیمارگر از طریق تعیین درصد وقوع بیماری، درصد شدت بیماری و وزن ریشه و اندامهای هوایی تعیین گردید. کمترین میزان وقوع بیماری در توده های قصری مشهدی،  بیارجمند، مینو ۰۹۵ و شاه  آبادی و زیدری به ترتیب با میزان ۵۰/۶۲، ۶۷/۶۶، ۸۴/۷۰، ۱۷/۷۹ و ۱۷/۷۹ درصد مشاهده گردید. کمترین میزان درصد شدت بیماری  توده های مذکور  به ترتیب ۵/۲۷، ۵/۲۹، ۵/۳۱ و ۳۲ و ۲۷درصد محاسبه گردید. بیشترین مقدار وزن ریشه و اندامهای هوایی نیز در  در توده های مذکور حاصل گردید. این بررسی نشان داد که وقوع و شدت بیماری در توده های قصری مشهدی، زیدری، بیارجمند، مینو ۰۹۵ و شاه آبادی، نسبت به سایر توده ها کمتر و شاخصه های رشدی در این توده ها به طور معنی داری نسبت به سایر توده های مورد بررسی بیشتر بوده و این توده ها می توانند درکنترل بیماری پوسیدگی ریشه و زوال بوته خربزه و طالبی در شرایط مزرعه مورد آزمایش قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

مدیریت ، مقاومت ، حساسیت ، خاکبرد ، بیماریزایی