طراحی موزه هنر های اجتماعی با رویکرد ایجاد تعاملات اجتماعی

بسیاری از منتقدان بر این باورند که امروزه موزه ها نماد و شاخصه معماری معاصر و از عناصر مهم در حمایت از هنرمندان می باشند و امروزه قابلیت دسترسی آسان به عکس های موجود در رسانه های نو به عنوان تهدیدی بر نقش موثر موزه ها در شهرها بدل گشته اند.در این پژوهش برآنیم تا تاثیرات طراحی موزه ی هنری به شاخه ی تخصصی هنر های اجتماعی بر ایجاد و افزایش تعاملات اجتماعی مخاطبان را شناسایی کنیم.برای دستیابی به این امر پس از تجزیه و تحلیل داده ترتیب اولویت بندی مولفه ها بر اساس بیشترین به کمترین امتیاز اینگونه نتیجه گیری شده است: ۱ - فضای همگانی ۲- ورودی ها و فضای تجمع ۳ - فرصت کالبدی جهت نشستن ۴- پله و آب نما ۵ - یادمان ها ۶- امنیت ۷- حس مکان و فضای مکث ۸- یکپارچگی فضا و پیوستگی کالبد ۹- اشتغال به محیط و اختلاط کاربری..از این لحاظ شناسایی معیارهای ایجادکننده و ارتقاء دهنده اجتماع پذیری در فضاهای عمومی ضرورتی است .این پژوهش در راستای حل این مشکل در ابتدا به شناسایی معیارهای اجتماع پذیری فضاها می پردازد .برای شناسایی معیارها و راهکارها از روش توصیفی از نوع توصیفی تحلیل محتوا استفاده شده است . علاوه بر این روش تحقیق از منظر فرآیند کیفی می باشد .پارامترهای مورد بررسی قرار گرفته، باغ، موزه، و تعاملات و کنش های متقابل اجتماعی می باشند .روش گرداوری اطلاعات مطالعات کتابخانه ای و میدانی به صورت توامان می باشد .با بررسی مبانی نظری پژوهش، اطلاعات و نتایج به دست آمده در جداول تحلیلی قرار داده شد و از طریق تحلیل محتوا این نتایج به راهکار های معماری برای بکارگیری در طرح مجموعه تبدیل شده است . علاوه بر آن نمونه های مشابه داخلی و خارجی که مرتبط با کارکرد یا رویکرد پروژه بوده اند و اهداف مشابهی را دنبال کرده اند نیز مورد تحلیل قرار گرفته، بدین صورت که پس از استخراج ویژگی های شاخص نمونه ها، عملکرد ها و ویژگی های فضایی آنها، این عناصر در جدول تحلیلی قرار گرفته و به کمک روش تحلیل محتوا تحلیل و به راهکار های معماری برای طرح منجر شده است .در نهایت کاربست این راهکارها موجبات شناسایی معیارهای مکان یابی جهت تحلیل سلسله مراتبی و معیارهای طراحی باغ موزه هنر ایرانی با رویکرد ارتقای تعاملات اجتماعی را فراهم کرده است .