بررسی جایگاه جلوخان در معماری ایرانی و نقش آن در بناهای دوران صفویه و قاجار (نمونه موردی: خانه شیخ الاسلام، مسجد شیخ لطف الله، سر در عالی قاپو)

در بافت های جدید شهری ( معماری و شهر سازی ) عناصر معماری بدون واسطه در کنار یکدیگر قرار گرفته اند و این امر را پدید آورده است که طیف طولانی از مشکلات فضایی تا از دست رفتن آسایش شهروندان را به دنبال داشته است .مسکن در معماری سنتی ایران از اجزا و عناصر خاصی تشکیل گردیده است که هر کدام از این عناصر ضمن ارتباط با دیگر اجزا وظیفه ی مهم دیگری نیز بر عهده دارند . یکی از عناصری که مورد توجه این مقاله است جلو خان می باشد که در خانه های مختلف و در مکان های گوناگون در شکل و قالب های متنوع مشاهده می گردد؛ هر چند برخی از محققان جلو خان را با ورودی و پیش طاق مترادف می دانند ولی با توجه به اینکه رسالت و نقش متمایزی در ارتباط با درون و بیرون بر عهده دارد بهتر است با دقت بیشتر مورد مطالعه قرار گیرد . این نقش چه در خانه هایی که متعلق به معماری بومی میباشند و سازندگان ادعایی بر شکوفایی و درخشش هنری آنها ندارند و چه در خانه هایی که بر اساس اندیشه های از پیش بررسی شده بر پا شده اند دیده می شود . برای بدست آوردن نتایج مطلوب در این پژوهش از تحقیق کتابخانه ای اعم از کتاب ،رساله و مقالات استفاده شده است و در نهایت مطالب بدست آمده تکمیل و جمع بندی شده است . نتایج بدست آمده از این تحقیق سعی به روشن شدن جایگاه جلو خان در معماری ایرانی و نقش آن در بناهای دوران صفویه و قاجار دارد

کلیدواژه ها:

جلوخان ، معماری سنتی ، مسکن بومی ، ورودی ، پیش طاق ، صفویه ، قاجار