ارزیابی نقش آجرکاری در مساجد دوره سلجوقیان ( نمونه موردی مسجد جامع اصفهان )

هنر آجرکاری در تاریخ معماری این سرزمین، دارای اصالت و پیشینه ای غنی است. میتوان دوره سلجوقی را یکی از مهمترین دوره ها در تاریخ ایران بعد از ظهور اسلام دانست که هنر و فرهنگ در یک روند صعودی به جایگاه والاتری دست یافت. دوره سلجوقیان، عصر گسترش معماری و ترقی و فوق العاده هنر آجرکاری می باشد. هدف از این مقاله ارزیابی تزئینات آجرکاری سلجوقیان، از لحاظ تکنیک و تنوع طرح، و کمال آن در این دوره از معماری ایران می باشد . بطوریکه پس از سلجوقیان چنین تزئیناتی در نهایت زیبایی و مهارت بی بدیل کمتر یافت شده است. هنر آجرکاری همواره بخش عظیمی از تزیینات معماری دوران اسلامی ایران را به ویژه در مساجد دربرگرفته است. و به عنوان مکانی برای نشان دادن هر چه بیشتر زیبایی و ظرافت این هنر حائز اهمیت بود و مسجد جامع اصفهان با توجه به اهمیت آن در دوران حکومت سلاجقه حائز اهمیت بود . روش تحقیق درپژوهش حاضر از نوع توصیفی – تحلیلی و جمع آوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای، به همراه مطالعات میدانی بوده است. نتایج حاصل شده بیانگر آن است که آجرکاری در دوران سلجوقیان و بویژه مساجد به تکامل خود رسیده و در هیچ دوره دیگر تجربه خلاقانه و منحصر به فرد آجرکاری سلجوقی تکرار نشده است.

کلیدواژه ها:

معماری مساجد ، هنر و معماری ، تزئینات آجرکاری ، آجرکاری سلجوقیان ، مسجد جامع اصفهان