رابطه رهبری اخلاقی با خودکارآمدی، احترام و رابطه بین مدیران و کارکنان

زمینه: حضور مدیران اخلاق­مدار می­تواند اثرهای گسترده­ای برای سازمان داشته باشد. هدف این پژوهش، بررسی ارتباط رهبری اخلاقی با خودکارآمدی، احترام و رابطه بین مدیران و کارکنان در مدیران و حسابداران صنعتی استان هرمزگان است. رهبری اخلاقی نمود رفتار مناسب در اعمال شخصی و روابط میان فردی و گسترش چنین رفتارهایی به وسیله ارتباط­های دوجانبه، تشویق و تصمیم­گیری است. خودکارآمدی نیز به باور فرد از قابلیت­های خود برای موفقیت، اشاره دارد. همچنین، احترام به صورت چیزی که نشان­دهنده قضاوت فرد از وضعیت خود در گروه است، تعریف می­گردد. رابطه مدیران و کارکنان نیز بیان­گر کیفیت روابط آنان است. روش: این پژوهش کاربردی بوده و جامعه آن را کل مدیران و حسابداران صنعتی استان هرمزگان تشکیل می­دهد. همچنین، دوره زمانی موردمطالعه سال­ ۱۳۹۶ است. نمونه برگزیده شامل ۱۰۶ نفر است که با استفاده از نمونه­گیری در دسترس انتخاب شده اند. برای بررسی متغیرهای پژوهش از پرسشنامه استفاده شد.. برای آزمون فرضیه­های پژوهش نیز پس از بررسی نرمال بودن داده­ها، از رگرسیون خطی استفاده شد. یافته­ها: یافته­های حاصل از آزمون فرضیه­های پژوهش نشان می دهد که بین رهبری اخلاقی و خودکارآمدی، احترام و رابطه بین مدیران و کارکنان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتیجه­گیری: با توجه به یافته­های پژوهش، می توان ادعا نمود که با افزایش سطح رهبری اخلاقی، خودکارآمدی، احترام و کیفیت رابطه بین مدیران و کارکنان افزایش خواهد یافت. درنتیجه، پیشنهاد می­شود که برای افزایش سطح خودکارآمدی، احترام و رابطه بین مدیران و کارکنان که مقوله بااهمیتی در کارایی سازمانی است، به رهبری اخلاقی توجه ویژه شود.  

کلیدواژه ها:

Ethical leadership ، self-efficacy ، Respect ، Relationship between managers and employees ، رهبری اخلاقی ، خودکارآمدی ، احترام ، رابطه بین مدیران و کارکنان