نقش آمادگی های رزمی در مقابله با جنگ هیبریدی دشمن ( با تاکید بر استراتژی هزار زخم)

حسرت غرب در از دست دادن نزدیک ترین متحد خود در منطقه غرب آسیا، به تلاش گسترده آنها برای بازگردانددن شرایط پیش از پیش از انقلاب اسلامی منجر شد. برای بازگشت به شرایط قبل کشور از ابتدای پیروزی انقلاب تا کنون رویکردهای مختلفی را در مواجه با ایران در پیش گرفته اند. ناکامی درمنان از رویکرد جنگ سخت نظیر حمله به طبس، جنگ عراق، حمله به هواپیمای مسافری ، راه اندازی جنگ نیابتی و نیز اخیرا تهدید به حمله نظامی و یا رویکرد جنگ نرم نظیر تبلیغات، جنگ روانی، سبب رد تا رویکرد سومی را در مواجه با ایران دنبال نمایند. رویکردی که از آن به عنوان جنگ ترکیبی یا هیبریدی یاد می رود. آمادگی رزمی در مقابله با این نوع تهدید در گرو اقدامات متعدد و راه کار موثر در حوزه های مختلف می باشد. پژوهش حاضر ضمن برشمردن شاخصه ها و مولفه های جنگ ترکیبی دشمنان در قبال ایران، به بررسی نقش آمادگی های رزمی برای مقابله با تهدیدات هیبریدی با تاکید بر استراتژی هزار زخم می پردازد . این تحقیق بر مبنای هدف از نوع تحقیقات کاربردی است که با روش توصیفی تحلیلی نگارش یافته است و برای گردآوری داده های تحقیق نیز از روش کتابخانه ای و بررسی و تجزیه تحلیل اسناد، مدارک و نیز از روش میدانی مصاحبه با فرماندهان و اساتید خبره در حوزه توان رزمی استفاده شده است . مولفه های توان رزمی در سه بعد عوامل محسوس، نامحسوس و برترساز در شاخص های مربوط به خود استخراج گردید. نتایج تحقیق بیانگر اینمسئله است که مولفه های مربوط به عوامل برترساز نقش به سزایی در مدیریت صحنه های نبرد جنگ های ترکیبی دارند و می توانند سریع تر طرح ریزی های درمنان را خنثی نمایند

کلیدواژه ها:

آمادگی رزمی ، تهدید نوین ، جنگ هیبریدی ، استراتژی هزار زخم