مدل سازی عوامل موثر بر پیشرفت مدیریتی زنان در ورزش ایران

هدف از این پژوهش، مدل سازی عوامل موثر بر پیشرفت مدیریتی زنان در ورزش ایران بود. جامعه آماری این پژوهش از ۵۰۶ صاحب نظر، شامل ۲۵۳ مدیر و ۲۵۳ خبره مدیریت ورزش جمهوری اسلامی ایران تشکیل شده بود. در این تحقیق، کلیه اعضای جامعه تعیین شده به طور تمام شمار به عنوان نمونه انتخاب شدند. از ۵۰۶ نفر جامعه مورد نظر، ۴۰۷ نفر (۱۸۳ مدیر و ۲۲۳ خبره) پرسش نامه های این تحقیق را تکمیل نمودند و به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. روش تحقیق حاضر توصیفی از نوع  پیمایشی بود که داده های آن به وسیله پرسش نامه و به روش میدانی جمع آوری شده است. ابزار جمع آوری داده های این پژوهش شامل "پرسش نامه دیمیتریوس"(۲۰۰۶) با پایایی۸۲۳/۰ برای بررسی نگرش به اشتغال زنان در ورزش و پرسش نامه ای محقق ساخته با پایایی ۸۷۴/۰ برای تعیین عوامل موثر بر پیشرفت زنان به جایگاه های مدیریتی در ورزش جمهوری اسلامی ایران بود. برای اعتبار سنجی این دو پرسش نامه از روش روایی محتوا و روایی سازه و جهت سنجش پایایی آن ها از روش آلفای کرونباخ استفاده شده است. یافته های این تحقیق نشان داد که عوامل سازمانی، فرهنگی، تخصصی، خانوادگی و شخصیتی بر پیشرفت مدیریتی زنان در ورزش موثرند و مدل عوامل موثر بر پیشرفت مدیریتی زنان در ورزش ایران برازش مطلوبی دارد. همچنین، نتایج دیگر این تحقیق نشان داد که نگرش مدیران و خبرگان مدیریت ورزشی کشور به اشتغال زنان در ورزش ایران مطلوب است.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: اشتغال زنان ، مدیریت زنان ، پیشرفت مدیریتی و ورزش ایران