اکولوژی شهری و گرایش جوانان مهاجر فصلی به جرم در شهر تهران

هدف این مقاله،  بررسی تاثیرات منفی اکولوژیک(بوم شناختی) مهاجرت و شهرنشینی بر گرایش جوانان (کارگران مهاجر فصلی) به جرم و رفتارهای پرخطر در شهر تهران می باشد. فرض کلی مقاله این است که عوامل بوم شناختی شهری بر گرایش کارگران مهاجر فصلی  جوان به رفتارهای مجرمانه و پرخطر اثرگذار می باشد.  چارچوب نظری تحقق، نظریه اکولوژی شهری است که بر  پیامدهای منفی شهرنشینی تاکید دارد. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه کارگران مهاجر فصلی در شهر تهران است که داده های تحقیق از طریق روش پیمایش و با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته و از طریق نمونه گیری غیراحتمالی در دسترس گردآوری شده است. حجم نمونه برابر با ۳۸۱ نفر می باشد. داده های گردآوری شده با استفاده از نرم افزار spss   مورد تحلیل قرار گرفت. یافته های توصیفی نشان می دهد میزان شیوع استعمال سیگار و قلیان و اعتیاد به مواد مخدر در بین کارگران فصلی دارای بیشترین فراوانی است. بر اساس نتایج تحقیق، همنشینی افتراقی و از خود بیگانگی اجتماعی با ضریب همبستگی ۶۷۶/۰ و ۵۹۳/۰ دارای قوی ترین رابطه معنادار با میزان آسیب پذیری کارگران مهاجر فصلی می باشد. همچنین نتایج رگرسیونی تحقیق نشان می دهد که متغیرهای مستقل تحقیق، ۶۲/۰ درصد از واریانس و تغییرات متغیر وابسته یعنی گرایش کارگران مهاجر فصلی به جرم و رفتارهای پرخطر را تبیین می کنند.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: مهاجرت ، جرم ، رفتارهای پرخطر ، اکولوژی شهری ، شهرنشینی و جوانان