قاعده ربوس در پرتو آرای دیوان داوری ایران و آمریکا

اصل ثبات و لزوم قراردادها، امروزه در اغلب نظام های حقوقی پذیرفته شده است.از طرفی اصل حاکمیت اراده ایجاب می کند که مفاد تراضی همواره اجرا ؛و هیچ یک از طرفین قرارداد نتواند از قصد مشترک طرفین تخطی نماید ، اما نمی توان اصل ثبات را همواره به عنوان یک قاعده مطلق دانست ،زیرا عدم رعایت این اصل در شرایط خاصی مجاز است. اهمیت و ضرورت توجه به این تحقیق زمانی محسوس می گردد که شرایط انجام یک قرارداد، بنا به دلالیلی همچون وقوع انقلاب در آن کشور ، که می تواند با تغییرات بنیادین اقتصادی، سیاسی وحقوقی.. همراه باشد با مشکلاتی مواجه شود. لذا نتایج این پژوهش که به روش توصیفی -تحلیلی و با مطالعه موردی آرای دیوان انجام گرفته مبین آن است که، بی گمان این تغییرات در قدرت الزام آوری عقود تاثیر می گذارد و می تواند بعضا آن را از اعتبار ساقط نماید. دیوان داوری ایران وامریکا بعنوان نمونه، الگوی کاملی از داوری در این زمینه می باشد و آثار قاعده ربوس به عنوان یک قاعده کاربردی حقوق بین الملل در آرای آن مشهود است و در برخی آرای دیوان سبب گردیده که فسخ یا تغییر میزان تعهدات زمان انعقاد با زمان اجرا توجیه گردد .

کلیدواژه ها:

تغییر اوضاع و احوال ، قاعده ربوس ، دیوان داوری ایران وآمریکا