نقش مشارکت های مردمی در استحصال آب باران با رویکرد بررسی آثار اجتماعی و زیست محیطی

ضرورت مشارکت مردم در امر احیاء، مدیریت و اجرای طرح های آبخیزداری از موارد ضروری در موفقیت برنامه های مدیریتی است. مشارکت عبارت است از تقبل آگاهانه و شرکت موثر و فعال همه افراد یک جامعه برای دستیابی به یک هدف خاص است. جمع آوری و استحصال آب باران با اجرای سازه ها و روش های ساده و اقتصادی در مناطق خشک و نیمه خشک می تواند گامی موثر در تقویت منابع آب و خاک حوزه آبخیز به شمار آید. فزایش روز افزون جمعیت در کنار مصرف بی رویه آب مشکلات زیادی را در تامین آب شهری و روستایی کشور فراهم نموده است. از آنجا که عمده مصرف آب مربوط به بخش کشاورزی می باشد، لذا ضرورت تحقیق در زمینه منابع آب جایگزین و نیز روش های صرفه جویی در مصرف آب بسیار ضروری است. از آنجا که بارندگی ولو به مقدار کم تقریبا در همه جا اتفاق می افتد، قبل از اینکه به سیلاب تبدیل شود و یا در مسیر جریان خود دچار آلودگی گردد، به کمک روش های استحصال آب می تواند جمع آوری و مورد استفاده قرار گیرد. برخلاف سیستم های متمرکز و بزرگ مانند سدها که نیاز به سرمایه گذاری و تکنولوژی پیشرفته دارد، سیستم های استحصال آب فناوری ساده دارند و در ابعاد کوچک قابل اجرا می باشند به همین دلیل از این روش بدون محدودیت مکانی می توان استفاده نمود.اجرای طرح جمع آوری آب باران سبب می شود تا آب مورد نیاز در دسترس گیاهان اراضی تحت کشت قرار گیرد و در نتیجه منجر به تولید اقتصادی و آثار اجتماعی و زیست محیطی فراوانی گردد.

کلیدواژه ها:

استحصال ، آب باران ، مشارکت های مردمی ، جمع آوری ، آثار زیست محیطی