نقش آموزش مجازی بر پذیرش فناوری اطلاعات و ارتباطات و رفتار مدنی تحصیلی از طریق سواد اطلاعاتی

هدف بررسی تبیین پذیرش فناوری اطلاعات و ارتباطات و رفتار مدنی تحصیلی توسط آموزش مجازی از طریق سواد اطلاعاتی بود. پژوهش حاضر توصیفی پیمایشی، همبستگی و معادلات ساختاری بود. جامعه آماری دانشجویان دانشگاه ارومیه در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ بودند. حجم نمونه به روش تصادفی خوشه ای چندمرحله ای، با جدول کرجسی و مورگان ۳۵۰ نفر تعیین شد. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه های، آموزش مجازی (کیم و همکاران، ۲۰۰۵ )، سواد اطلاعاتی (اسفندیاری مقدم و کاشی نهنجی، ۱۳۹۰)؛ پذیرش فناوری اطلاعات و ارتباطات (دیویس، ۱۹۸۶) و رفتارهای مدنی تحصیلی (گل پرور، ۱۳۸۹) بودند که پایایی آنها به ترتیب ۰/۸۱، ۰/۸۰، ۰/۸۰، ۰/۸۲ به دست آمدند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای SPSS ویرایش ۲۶ و Lisrel ویرایش ۱۰ استفاده شد. نتایج نشان داد که بین متغیرهای پژوهش رابطه مثبت و معناداری وجود داشت. آموزش مجازی بر پذیرش فناوری اطلاعات و ارتباطات، رفتار مدنی تحصیلی و سواد اطلاعاتی اثر مثبت و مستقیم داشت. آموزش مجازی از طریق سواد اطلاعاتی بر پذیرش فناوری اطلاعات و ارتباطات، رفتار مدنی تحصیلی اثر مثبت و غیرمستقیم داشت. با توجه به نتایج، باید با افزایش میزان سواد اطلاعاتی در دانشجویان، میزان رغبت آنها به کسب آموزش مجازی و پذیرش فناوری و تقویت رفتار مدنی تحصیلی را توسعه داد

کلیدواژه ها:

آموزش مجازی ، پذیرش فناوری اطلاعات و ارتباطات ، رفتار مدنی تحصیلی ، سواد اطلاعاتی ، دانشجویان