حس حضور اجتماعی و رابطه ی آن با رضایتمندی دانش آموزان ابتدایی از آموزش های مجازی دوره کرونا

عملکرد و موفقیت آموزش های مجازی تحت تاثیر عوامل بسیاری است که یکی از آنها میزان تعاملات اجتماعی موجود در این قبیل محیط ها با توجه به فقدان ارتباط حضوری است. از آنجا که تعاملاتاجتماعی در محیط های آموزش از رور نیازمند سطح مناسبی از حس حضور اجتماعی مشارکت کنندگان می باشد و نیز با در نظر گرفتن اینکه ورود دانش آموزان و معلمان در دوره کرونا به آموزشهای مجازی بدون برنامه ریزی و آمادگی صورت گرفت که می تواند در رضایتمندی از آموزش مجازی تاثیرگذار باشد، این پژوهش با هدف بررسی وضعیت حس حضور اجتماعی معلمان و دانش آموزان ابتدایی در آموزش های دوره کرونا و رابطه ی آن با رضایتمندی دانش آموزان از آموزش مجازی به روش پیمایشی انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره اول ابتدایی مدارس دولتی شهر همدان بود. نمونه آماری با توجه به جدول مورگان ۳۸۰ نفر از دانش آموزان و ۱۳۰ نفر از معلمان بود که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از مقیاس حضور اجتماعی سوان و شیه ( ۲۰۰۵ ) و پرسشنامه محقق ساخته رضایتمندی از آموزش مجازی استفاده شد. یافته ها در مجموع نشان داد وضعیت حس حضور اجتماعی معلمان و دانش آموزان در آموزش های مجازی دوره ابتدایی شهر همدان طی دوره کرونا بالاتر از متوسط است و همچنین بین حس حضور اجتماعی معلمان و دانش آموزان با رضایتمندی دانش آموزان از آموزش مجازی رابطه مثبت و معناداری مشاهده شد. بر اساس این یافته ها، پیشنهاد می شود معلمان میزان سطح حس حضور اجتماعی خود را در محیط های آموزش مجازی ارتقاء دهند و به دانش آموزان در محیط های آموزش مجازی نیز کمک کنند تا حضور اجتماعی بیشتری داشته باشند.

کلیدواژه ها:

حس حضور اجتماعی ، آموزش مجازی ، رضایتمندی ، کرونا