ارزیابی روش تشتک در برآورد تبخیر-تعرق مرجع در منطقه گرم و خشک

تبخیر- تعرق (ET) مهمترین پارامتر در مطالعات اقلیمی و هیدرولوژیکی و همچنین در مدیریت و برنامه ریزی آبیاری میباشد. برآورد تبخیر- تعرق مرجع (ETo) به روشی ساده، مورد توجه زیادی قرار گرفته است. مدل پنمن- مونتیث فائو (PMF-۵۶) روشی استاندار به منطور محاسبه تبخیر-تعرق است. روش تشتک یکی از روشهای بسیار ساده است که در بسیاری از تحقیقات مورد استفاده محققین قرار می گیرد. هدف از این تحقیق ارزیابی هشت روش برآورد ETo بر پایه ضریب تشت شامل روش کوینکا، آلن و پرویت، اشنایدر، پریرا، اورنگ، راگووانشی ووالندر و فائو ۵۶ با روش استاندارد PMF-۵۶ ، است. برای این منطور از داده های هواشناسی منطقه سیستان استفاده شد. نتایج نشان داد به دو روش اشنایدر و اورنگ بیشترین تطابق را با روش استاندارد داشتند.

کلیدواژه ها:

پنمن- مونتیث فائو ، تشتک ، زابل