اکوتوریسم و توسعه پایدار

اکوتوریسم یا بوم گردی یکی از شاخه های گردشگری بوده که مبتنی بر جاذبه های طبیعی است. به جهت ارتقاء سطح درک ارزشهای زیست محیطی و افزایش حفاظت از منابع طبیعی در سطح جهان، ارزش اکوتوریسم روز به روز در حال فزونی است. دیدگاه هایی در زمینه گردشگری و اکوتوریسم از طرف سازمانها و موسسات عمومی بیان می شود که با یکدیگر متفاوت اند. این تعاریف متنوع از اکوتوریسم می تواند تا حدی از کار موفقیت آمیز در حوزه اکوتوریسم جلوگیری نماید زیرا به طور دقیق مشخص نیست که چگونه می توان از اکوتوریسم استفاده کرده و از آن بهره برد. با این حال مفاهیم مشترکی هم چون بعد پایداری در عوامل اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی در آنهاوجود دارد. اکوتوریسم می تواند به عنوان یکی از جنبه های اصلی توسعه پایدار باشد. برای پایدار ماندن این صنعت در طولانی مدت، مفهوم پایداری باید با گردشگری ترکیب شود و هم چنین در مقیاس کوچک صورت گیرد. گردشگری پایدار ضمن هدف قرار دادن ایجاد تعادل در رشد اقتصادی، حفاظت از محیط زیست و عدالت اجتماعی، به توسعه پایدار نیز کمک می کند. باید دانست که عدالت اجتماعی در ترکیب با مسئولیت اقتصادی و زیست محیطی، کلید توسعه پایدار در طولانی مدت است.در کنار مزایای اجتماعی بوم گردی تاثیراتی منفی نیز وجود خواهد داشت که نمی توان از آنها چشم پوشی کرد. جهت توسعه پایدار در صنعت اکوتوریسم، برای اعضای محلی باید نابرابریها کاهش یافته و انگیزه برای کمک به حفاظت محیط زیست و حفظ و بقا فرهنگ محلی برای آن ها ایجاد شود و در کنار آن به فرهنگ و هویت مردم محلی نیز احترام گذاشته شود. اکوتوریسم راهی ارزشمند برای ایجاد تغییرات مثبت در تنوع زیستی نیز به شمار می رود. در کنار وجود اثرات مثبت حفاظت محلی باید توجه داشت که اثرات مخرب و منفی حاصل از اکوتوریسم را به حداقل رساند.

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، بوم گردی ، گردشگری ، توسعه پایدار ، محیط زیست