بررسی قابلیت‎های ژئوتوریسمی ژئومورفوسایت‎های منطقه‎ی سیمره با استفاده از روش پرالونگ

لندفرم­های ژئومورفولوژیکی، توانایی بالایی در زمینه‎ی جذب ژئوتوریسم دارند. ارتباط لندفرم­ها با بحث گسترش مدنیت و آثار باستانی، تاریخی، فرهنگی و همچنین مباحث ورزشی، توانمندی­های لندفرم‎ها را در زمینه‎ی جذب توریسم دوچندان می­کنند. منطقه‎ی سیمره به‎سبب داشتن لندفرم­هایی همچون، زمین­لغزش سیمره، پتانسیل بالایی در زمینه‎ی ایجاد ژئومورفوسایت­ها و جذب ژئوتوریسم دارند. هدف از این پژوهش ارزیابی توانمندی لندفرم­های منطقه‎ی سیمره از نظر ژئوتوریسمی با استفاده از مدل پرالونگ است. برای دستیابی به این هدف، از تصاویر ماهواره­ای ETM ۲۰۰۲، نقشه­های توپوگرافی، نقشه­های زمین‎شناسی و نرم‎افزارهای ArcGis، به‎عنوان ابزار­های اصلی پژوهش استفاده شده است. در این پژوهش، نخست لندفرم­های ژئومورفولوژیکی با توانایی جذب توریسم، آثار باستانی و تاریخی منطقه، توانمندی­های ورزشی منطقه از نظر ژئوتوریسمی، شیوه‎ی دسترسی و زیرساخت­های منطقه، به‎عنوان متغیرهای پژوهش، مورد بررسی قرار گرفتند. در ادامه، لندفرم­هایی مشخص شدند که ارزش ژئوتوریسمی از نظر علمی، آموزشی و بازدید عمومی هستند و برگه‎ی شناسایی برای ثبت ویژگی لندفرم­ها تهیه شد. سپس بر اساس مدل پرالونگ به‎ارزیابی توانمندی این لندفرم‎ها از نظر جذب ژئوتوریسم پرداخته شد. نتایج پژوهش نشان می­دهد که از نظر میانگین ارزش بهره‎وری، سراب دره‎شهر با امتیاز ۶۵/۰ و لغزش سیمره با امتیاز ۶۲/۰ در منطقه، توان بالایی در زمینه‎ی جذب ژئوتوریسم دارند. لندفرم­های منطقه به‎دلیل توان بالا در زمینه‎ی آموزش علوم زمین و ویژگی­هایی همچون زیبایی، وجود جاذبه­های تاریخی، باستانی، فرهنگی و ورزشی، توانمندی‎های بالایی در زمینه‎ی گردشگری دارند. نبود زیرساخت­ها و تبلیغات مناسب، عامل اصلی گسترش نیافتن ژئوریسم منطقه است.

کلیدواژه ها:

ژئوتوریسم ، ژئومورفوتوریسم ، منطقه‎ی سیمره ، لغزش سیمره ، روش پرالونگ