ارزیابی روند تغییرات کاربری اراضی با استفاده از داده های RS و GIS (مطالعه موردی: محدوده شهری اردبیل)

در طی سال­های اخیر روند افزایشی جمعیت سبب توسعه نواحی سکونت­گاهی شده است. توسعه نواحی سکونت­گاهی نیز سبب تغییر نوع کاربری اراضی و چشم­انداز حاکم بر مناطق شده است. با توجه به اهمیت تغییرات کاربری اراضی و تاثیر مستقیم آن بر زندگی انسان، در پژوهش حاضر به پایش تغییرات کاربری اراضی و روند رشد اراضی مسکونی در محدوده شهری اردبیل پرداخته شده است. در نوشتار پیش رو به منظور بررسی تغییرات کاربری اراضی از تصاویر ماهواره­ای لندست استفاده شده است. پس از تهیه تصاویر و انجام پیش پردازش های لازم، با استفاده از روش حداکثر احتمال، نقشه کاربری اراضی محدوده مطالعاتی برای سال­های ۱۹۹۰، ۲۰۰۰ و ۲۰۱۰ در چهار کلاس اراضی مسکونی، کشاورزی، مراتع و پهنه آبی تهیه شده است. نتایج حاصل از ارزیابی­ها بیانگر این است که در سال­های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۰، اراضی مسکونی از ۴/۲۶ به ۴/۵۱ کیلومتر مربع افزایش یافته است و با افزایش اراضی مسکونی و زیرساخت­های انسانی، کاربری کشاورزی و مراتع با کاهش روبه رو شده است. ارزیابی تغییرات صورت­گرفته در مورد اراضی مسکونی بیانگر این است که بیشتر تغییرات صورت­گرفته در حاشیه شهر اردبیل بوده است. با توجه به اینکه رودخانه­ها اغلب به­مثابه جاذب جمعیت محسوب می­شوند، در طی سال­های اخیر توسعه اراضی مسکونی به­سمت رودخانه بالیخلوچای و همچنین نواحی شمالی حاشیه شهری اردبیل بوده است.  

کلیدواژه ها:

اردبیل ، کاربری اراضی ، RS ، GIS