بررسی و کاربرد آنزیم پکتیناز

آنزیم های پکتیک (پکتیناز) به آنزیم هایی گفته می شود که می توانند بر روی مواد حاوی پکتین تاثیر بگذارند. در سال ۱۹۳۰ آنزیم پکتیناز بوسیله آزمایش های زیادی که در فرآیند تولید آب میوه و شراب انجام شد، کشف گردید . در طول سال ۱۹۶۰ اطلاعات وسیعی از شیمی گیاهان بدست آمد که کاربرد موثر آنزیم ها را نشان می داد، که از آن جمله آنزیم پکتیناز بود. پکتینازها گروهی از آنزیم های پکتولیتیک هستند که باعث هیدرولیز پکتین موجود در بافت های گیاهی می شوند. این آنزیم ها از مهمترین آنزیم های مورد استفاده در صنایع غذایی جهت فرآوری آبمیوه، چای، قهوه و روغن هستند و یکی از مهمترین آنزیمهای صنعتی جهان محسوب میشود که از طیف وسیعی از میکروارگانیسمها مانند باکتریها و قارچهای رشتهای تولید میشود. قارچها و مخمرها به طور گسترده پکتینازهای اسیدی تولید میکنند در حالیکه پکتینازهای قلیایی از باکتریها تولید میشوند. بهینهسازی آنزیم پکتیناز بیشتر در شرایط مختلف محیط کشت، دمایی و منابع مختلف کربن انجام میشود. جداسازی آنزیم پکتیناز از قارچها و باکتریها بیشتر با روش رسوبدادن و فیلتراسیون انجام میشود. امروزه برای اندازهگیری مقدار و فعالیت آنزیم از معرفها استفاده میشود و با تغییرات در شرایط فیزیکی و شیمیایی کشت قارچ بهترین امکان را برای تولید زیاد آن فراهم میکنند. در حال حاضر، تمام پکتینازهای تجاری از قارچ هایی مانند آسپرژیلوس یا ریزوپوس تهیه می شود.

کلیدواژه ها:

آنزیم پکتیناز ، پکتین ، قارچ های آسپرژیلوس ، محیط کشت