رویکردهای توسعه پایدار و محیط زیست در طراحی معماری فضاهای سبز شهری

زندگی بشر از زمان های قدیم با طبیعت اطراف ارتباط تنگاتنگ و متقابلی داشته است . فطرت انسانها گرایش ذاتی به طبیعت دارد . امروزه زندگی در شهرها امکان بهره گیری از طبیعت را به حداقل رسانده است. اما با توجه به زندگی ماشینی و آپارتمان نشینی همچنان این نیاز در آدمی احساس می شود. از آنجا که انسان دارای نیروی تفکر و اراده است . لذا تفکرات و اعمال انسانها نه تنها بر طبیعت بلکه بر کل کیهان هستی تاثیر بسزایی دارد. بنابراین گرایش فطری که در نهاد هر انسان است یکی از مهمترین عوامل رغبت و گرایش به ایجاد فضای سبز در داخل حاشیه شهرها بوده است. توسعه پایدار که بعنوان مبانی ریشه ای در این مقاله مورد نظر است . تئوری جامع نگر نسبت به تمامی امور زندگی همانند اقتصاد ، اجتماع و محیط است که در یک جامعه با توجه به پایداری منابع و حفظ منابع برای نسل های بعد در نظر می گیرد. هدف و بینش اصلی از بهره وری سبز ایجاد شرایط مناسب جهت اتحاد و هماهنگی در مفهوم بهره وری و حفاظت از محیط زیست است رها کردن آلاینده ها در محیط باعث آلودگی محیط زیست می شود که این امر به سلامتی کارکنان از اهمیت خاصی برخوردار است. در کل سه عامل کیفیت ، سودآوری ، محیط زیست سه ضلع مثلث بهره وری سبز را تشکیل می دهد بهره وری سبز چارچوبی را برای بهبود مستمر و حفاظت از محیط زیست و شالوده ای را برای توسعه پایدار ارائه می کند و رویکردی همه جانبه برای رسیدن به توسعه پایدار کشورهای عضو سازمان بهره وری آسیایی می باشد در این مقاله به معرفی توسعه پایدار و بیان راهکارهای مدیریت سبز و بهره وری سبز پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

فضای سبز ، محیط زیست ، توسعه پایدار ، حفاظت ، منابع طبیعی ، بهره وری سبز