بررسی سیر تحول سیاست های توسعه گردشگری شهری در ایران (در دو دهه اخیر)

یکی از اساسی ترین کارکرد های دولت ها طراحی وتدوین سیاست های عمومی است. در کشورهای صنعتی و در بسیاری از کشورهای در حال توسعه به هنگام طراحی وتدوین سیاست های کلان به گردشگری به عنوان ابزاری موثر جهت توسعه سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی توجه می شود. سازمانهای جهانی وکشورهای مختلف بر تاثیر پر اهمیت این صنعت برمتغیر های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی وفرهنگی ازجمله تبادلات سیاسی و فرهنگی، درآمد ارزی، اشتغال، عدالت اجتماعی و سرمایه گذاری خارجی بویژه در کشورهای در حال توسعه تاکید می کنند. گردشگری اشتغال ایجاد می کند، سرمایه های اقتصادی را به جریان می اندازد به دنبال افزایش تقاضا برای سفر به داخل کشور امنیت داخلی را افزایش می دهد و به مشروعیت سیاسی در سطح بین المللی می انجامد. بنابر این ضرورت نگرش نظام مند به گردشگری، توسعه و بهره گیری از روش های علمی مناسب درمدیریت وسیاستگذاری در گردشگری ایران بیش از هر زمان دیگری احساس می شود.در پژوهش حاضر به سیاست های توسعه گردشگری ایران پرداخته شده است.روش پژوهشی، تحلیلی توصیفی و مبتنی بر مطالعات اسنادی و میدانی می باشد و بر اساس تعاریف و مفاهیم و بررسی پیشینه و ادبیات تحقیق با استفاده از تکنیک تحلیلیSWOT، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته های تحقیق حاکی از آن است که به ترتیب بهبود سیاست های بین المللی، مشارکت فعالیت در سازمان های بین المللی، توسعه ی سیاسی و بهبود نظام اداری، مهم ترین اولویتهای سیاست گذاری برای توسعه ی گردشگری در ایران می باشد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، سیاست های توسعه ، گردشگری شهری ، سیرتحول