بررسی مشخصه های تصادف و ناخوداگاه در معماری معاصر

تصادف و ناخوداگاه سعی دارد تا ساختار اندیشه و نظم محوری را که به جهان ما تحمیل شده را تغییر دهد. چنین معنایی که از طریق ساختاری نظام یافته تحمیل میشود، تفسیرهای دیگری که در همان زمینه با اعتباری یکسان عرضه میشوند را سرکوب کرده و امکان تنوع فکری و ذهنی خارج از این چهارچوب را به خصوص از مخاطب میگیرد. از نظر چومی، جانشینی مفاهیم تازه در خصوص تضاد میان فرم و عملکرد در جهت آشتی دادن میان آنها ضروری است. هدف از نوشتار این مقاله تاثیر مشخصه های تصادف و ناخوداگاه در شکل گیری معماری معاصر میباشد. لذا در این مقاله سعی بر آن است تا به روش تحلیلی و توصیفی و نوع روش کیفی و مورد پژوهی که مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای میباشد و به ارائه نمونه هایی از فعالیت های معماران به روش مورد پژوهی است. نتیجه ای که از پژوهش حاصل میشود، بدین قرار است که تصادف وناخودآگاه معمار را از چهارچوب معماری های سنتی خارج میکند و سبک ساختارشکن و بی حد و مرز استفاده میشود و همچنین تصادف وناخودآگاه از الهاماتی که از وجود انسان برمیخیزد ایجاد میشود.

کلیدواژه ها:

تصادف و ناخوداگاه ، ساختارشکن ، بی حدمرز ، برنارد چومی