زیبایی شناسی طبیعی در طراحی معماری و منظر

هر انسان فطرتا موجودی زیباپسند است و همواره به دنبال زیبایی است. از سوی دیگر سرشت و ذات هر فرد نیز، برای رسیدن به آرامش و لذت، نیازمند برقراری ارتباط با طبیعت و عناصر طبیعی است. زیبایی بر روح و جسم انسان زیباپسند موثر است و موجب رشد و تعالی او می گردد. محمل زندگی بشر بر روی این کره خاکی را محیط طبیعی و محیط انسان ساخت شکل می دهد. بنای معماری به دست انسان ساخته می شود و طراحی منظر می کوشد تا انسان را در تعاملی مناسب با طبیعت قرار دهد. امروزه با توجه به رویکردهای مدرن در ساخت و ساز، اساس تفکر بر پایه چیرگی بر طبیعت و استفاده ابزاری از آن قرار گرفته است. این نگاه کمی به طبیعت نه تنها موجب ارتقای محیط انسان ساخت نمی گردد، بلکه با نادیده گرفتن ارزش های طبیعت و ویژگی های زیبایی شناسه آن امکان بهره وری روحی و معنوی را نیز از انسان ها می گیرد. به نظر می رسد که تحلیل زیبایی طبیعی و زیبایی شناسی زیست محیطی در ارتباط با طراحی معماری و منظر بتواند راهکار مناسبی جهت نگاهی ژرفانگرتر به فرآیند طراحی در محیط انسان ساخت را ایجاد کند. به طور حتم، موجودی زیباپسند با گزینش و چینش جلوه هایی از زیبایی طبیعی در خلق زیبایی مورد نظر می تواند به هدف غایی خود در خلق زیبایی دست یابد.

کلیدواژه ها:

زیبایی شناسی ، طبیعت ، معماری ، منظر ، محیط زیست.