بررسی جایگاه روانشناسی محیط نور و رنگ در فضاهای درمانی کودکان

امروزه با در نظر داشتن میزان تاثیر مفاهیم روانشناسی محیطی در کیفیت محیط، ضرورت توجه به این مقوله در طراحی فضاهای درمانی در جهت دستیابی به یک فضای مطلوب برای بیماران مهم تلقی می گردد. روانشناسی محیط یکی از رشته های تخصصی نوپایی است که به تاثیر متقابل رفتار، عوامل و شرایط فیزیکی، معماری و فضای محیط بیش از دیگر جنبه ها توجه می کند. از این رو فضاهای درمانی نیز با توجه به اهمیتی که دارند باید بتوانند محیطی کاملا آرام و با توجه به نیاز مراجعه کنندگان باشند. حال اگر مراجعه کنندگان کودکان باشند، اهمیت این موضوع دو چندان می شود. از طرفی یکی از عوامل حیاتی جهت حفظ سلامت جسم، تعادل روان و ارتقاء کیفیت زندگی انسان نور و رنگ است. بیشتر پژوهش های انجام شده در ارتباط با فضاهای درمانی توجه خود را معطوف به مفاهیم کالبدی بیمارستان نموده اند و مفاهیم ذهنی و زیبایی شناختی چندان مورد توجه قرار نگرفته اند. از این رو هدف از ارائه این پژوهش بررسی اهمیت نور و رنگ در طراحی فضاهای درمانی و چگونگی تبدیل فضای مخوف بیمارستان به فضایی شاد و آرام برای کودکان است. فرضیه تحقیق بر این باور است که به کارگیری صحیح نور و رنگ، می تواند در کاهش ترس، اضطراب و همچنین روند بهبودی کودکان بیمار و کاهش طول درمان آنان بسیار موثر باشد. روش مورد استفاده در پژوهش حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد که با استناد به منابع مکتوب به روش کتابخانه ای، تاثیرات نور و رنگ در فضاهای درمانی مرتبط با کودکان را در جهت تسریع در بهبودی و کاهش عوامل استرس زا مورد بررسی قرار داده است که در نهایت منجر به ارائه راه حل های بصری در طراحی رنگ و نورپردازی در فضاهای درمانی آنان شده است.

کلیدواژه ها:

روانشناسی محیط ، کودک ، مراکز درمانی ، نور ، رنگ