تاثیر روانشناسی اکولوژیکی در طراحی فضای معماری مبتنی بر رفتار انسان

فضای معماری حاصل تعاملات انسان و اجتماع و برهم کنش های رفتاری انسان ها بر محیط است. محیط دارای ویژگی-های جغرافیایی و فرهنگی ساخته شده است که با هم رابطه ای درونی دارند و بعضی از رفتارها را از راه های همسان تامین می کنند. مجموعه ای از قابلیت های فضای معماری در یک موقعیت ویژه، بستر بالقوهای را برای رفتار انسان در آن مکان ایجاد می کند. تنها برخی از این قابلیت های رفتار انسانی با تاثیر پذیری از روانشناسی، برای انسان قابل درک است. شاخه ای از روانشناسی محیط، روانشناسی اکولوژیکی است که بر قرارگاه های رفتاری تاکید دارد. پژوهش حاضر به روش توصیفی-تحلیلی عوامل موثر بر رفتار انسان در فضا را با تاثیرپذیری از روانشناسی اکولوژیکی تحلیل می کند. براساس نتایج، توجه به فرهنگ اجتماع مورد نظر، توجه به اندیشه و خواسته های جمعی، بهره گیری از کهن الگوها در طراحی فضا، امنیت و آسایش، شناخت خلق و خوی کاربران فضا، توجه به تعاملات انسانی در فضا، بهره گیری از علم روانشناسی محیط در رفتار جمعی انسان ها در فضا و احترام به طبیعت و محیط زیست، از عوامل موثر بر طراحی فضای معماری با رویکرد روانشناسی اکولوژیکی می باشند.