مقایسه ی میراگرهای ویسکوز و ویسکوالاستیک در اصلاح درز انقطاع میان دو سازه ی مجاور

بهبود رفتار ساختمان ها از طریق کاهش اثر سازه های جانبی بر روی یکدیگر از موضوعات نوین مهندسی سازه است که مبتنی بر کاهش انرژی وارده بر سازه ها از طریق استهلاک آن می باشد. میراگرهای الحاقی به منظور کاستن از پاسخ دینامیکی سازه ها در برابر باد و زلزله استفاده می شود مکانیسم عملکرد این وسایل به گونه ای است که با ایجاد تغییر شکل های ویژه ای، مقدار زیادی از انرژی ورودی به سازه ها بر اثر بارگذاری دینامیکی جذب و مستهلک می کنند. با استفاده از سیستم باربری جانبی مانند میراگر در سازه جدید احداث شده و همچنین مقاوم سازی سازه قدیمی می توان احتمال برخورد دو سازه با فرکانس ها و پاسخ مختلف سازه ای را بسیار کاهش داد. از میان میراگرهای الحاقی دو نوع ویسکوز و ویسکوالاستیک باتوجه به مزایای فراوان آن ها بیشتر موردتوجه پژوهشگران قرار گرفته اند. برای بررسی این مورد در این پژوهش دو سازه بتنی، کنار یکدیگر مدل سازی شده است. پس از طراحی سازه های موردنظر برای بررسی رفتار لرزه ای آن ها و پدیده ی برخورد در طول زمان زمین لرزه از تحلیل تاریخچه زمانی غیر خطی استفاده شده است. برای این تحلیل ۵ شتاب نگاشت معرفی شده در آیین نامه فما در نظر گرفته شده است. این شتاب نگاشت ها با استفاده از ضوابط آیین نامه ۲۸۰۰ هم پایه شده اند. از المان های مخصوص (GAP) برای شبیه سازی برخورد دو سازه استفاده شد. بررسی نتایج تحلیل نشان داد که درز انقطاعی به دست آمده از آیین نامه برای جلوگیری از برخورد دو سازه کافی نیست به عنوان مثال در شتاب نگاشت چی چی دو سازه ۱۱ بار با یکدیگر برخورد داشته اند. به کارگیری میراگر ویسکوز و میراگر ویسکوالاستیک جابه جایی سازه های موردنظر را کاهش می دهد. با کاهش این جابه جایی ها از برخورد دو سازه جلوگیری می شود. باتوجه به تفاوت کارکرد این دو نوع میراگر و ماهیت متفاوت زلزله نمی توان به طور یقین یکی از این دو نوع میراگر را برای جلوگیری از برخورد دو سازه ها موثرتر دانست. اما نتایج این پژوهش کارایی بالای این دو میراگر را برای جلوگیری از برخورد سازه ها نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

درز انقطاع ، میراگر ویسکوز ، میراگر ویسکوالاستیک ، پاسخ لرزه ای