بررسی جایگاه معاد در معنی مرگ از دیدگاه توماس آکویناس

تفکر درباره معاد و جایگاه آن در مرگ انسان، پیشینه طولانی در میان بحث های فلاسفه، الهی دانان و متکلمان دارد. در بسیاری از پژوهش ها، اثراتی که او از ارسطو و ابن سینا پذیرفته است؛ بسیار مورد توجه قرار می گیرد. اما این تاثیرپذیری با تغییرات بسیاری همراه بوده، و اندیشه های او از دیدگاه مشایی و سینوی فراتر رفته است. در این مقاله، با استفاده از روش تحلیلی – توصیفی، جایگاه معاد در معنی مرگ از دیدگاه توماس آکویناس را مورد بررسی قرار می دهیم. نمی توان معنی مرگ را در اندیشه های توماس آکویناس بدون توجه به جایگاه معاد در آن به درستی تبیین کرد. یافته های پژوهش نشان می دهد توماس آکویناس به معاد جسمانی و روحانی معتقد است. در نظر او نفس، جوهری غیرمادی دارد و با بدن از میان نمی رود. همچنین با اهمیت بدن در حقیقت انسان، به ضرورت معاد جسمانی معتقد است، اما نه همان جسمی که در زمان مرگ داشته است. انسان تنها با مرگ می تواند به شناخت مستقیم و بی واسطه از خدا برسد. اما این شناخت و رسیدن به خدا برای تمامی انسان ها وجود ندارد، بلکه به اعمال انسان در زندگی این جهان و فیض الهی وابسته است. اعمال خیر و اخلاقی انسان در نظر او می تواند به سعادت منجر شود. این سعادت به تحصیل در نمی آید مگر با رویت ذات الهی در جهان آخرت. اما این مرگ بدون مفهوم معاد نمی تواند به سعادت انسان منجر شود. چرا که در معاد است که می توان به رویت خدا، که هدف غایی از آفرینش انسان است رسید.

کلیدواژه ها:

معاد ، مرگ ، توماس آکویناس ، مسیحیت