سنجش و تدوین راهبردهای موثر بر ساماندهی بافت های ناکارآمد منطقه ۱۹ شهر تهران(نمونه مورد مطالعه: محور خلازیر)

مهاجرپذیری بالا در منطقه ۱۹ بین سالهای ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۶ به ظهور فضایی سیاه دامن زده است نظیر ایجاد خیابان خلازیر (از سال ۱۳۸۰ به این سو)، نبود زیر ساخت های مناسب، نبود منظر شهری مناسب و باعث ایجاد فضاهای بی دفاع شهری به ویژه ایجاد پاتوق خرید و فروش مواد مخدر شده است. از این رو ساماندهی مناطقی که زمینه ساز ظهور اقتصاد غیر رسمی بوده است و در آن مناطق با برخی آسیب های اجتماعی مواجه هستیم از جمله مساثل مهمی است که نیاز به مدیریت شهری دارد. این پژوهش با استفاده از مدل ترکیبی تحلیل استراتژیک SWOT و مدل برنامه ریزی استراتژیک QSPM صورت گرفته و به بررسی یافته ها پرداخته است. یافته ها شامل بررسی مزیت ها و محدودیت های موثر بر ساماندهی بافت های ناکارآمد منطقه در بافت منطقه ۱۹ شهر تهران با استفاده از تحلیل SWOT است. مزیت ها در این مطالعه شامل نقاط قوت و فرصت و محدودیت ها شامل نقاط ضعف و تهدیدها است. همچنین، در این مقاله با استفاده از ماتریس برنامه ریزی کمی QSPM، اولویت استراتژی های انتخاب شده با استفاده از تحلیل عوامل داخلی و خارجی تعیین می شود. با توجه به یافته های حاصل از پژوهش حاضر ، سه مورد از راهبردهای تهاجمی برای محدوده خلازیر ، به ترتیب اولویت عبارتند از: بازنگری سیاست های موجود و تامین فضای شهری برنامه ریزی شده برای حاشیه نشینان کم درآمد، ارتقای کیفیت سکونت در محله خلازیر از طریق اعطاء برخی امکانات، مجوزها و تسهیلات، بسترسازی برای ارتقاء شرایط محیطی به نحوی پایدار و فراگیر.

کلیدواژه ها:

محورخلازیر ، SWOT ، QSPM ، منطقه ۱۹شهرتهران ، بافت های ناکارآمد شهری.