عوامل موثر در حس تعلق به مکان های شهری با رویکرد پدیدارشناسی

اگر ما شخصیت مکانها را مانند یک موجود زنده در نظر بگیریم در می یابیم که متقابلا انسان و مکان به یکدیگرانرژی و هویت و شخصیت و حیات بخشیده و از یکدیگر تاثیر می پذیرند ،عوامل گوناگونی وجود دارد که حس انسان را نسبت به مکان تقویت و متقابل احساس ساطع از آن مکانها را به انسان انتقال می نماید. هر چقدرانسان مکانمند بوده و با یک مکان خاطرات و ارتباطات ذهنی بیشتری داشته باشد نسبت به آن مکان حس تعلق و به مکان هویت بیشری می بخشد. خانه ، محله ، میدان ، خیابان بعنوان مکانهای شهری که انسان به آنها بیشترین ارتباط را داشته و در صورت وجود خاطرات ذهنی مثبت به آن مکتنها بیشترین حس تعلق را پیدا می کند و به مروردر لحظات حضور در مکان و اصطکاک های روزمره بیشترین خاطرات وتصورات ذهنی تجدی یا ساخته و احیا می گردد و ادارک متقابل نسبت به آن مکانها در انسان بوجود می اید. کالبد مکانها از نظرفیزیک و فرم و مصالح نیز بربوجود آوردن خاطرات و این حس تعلق می افزاید طوریکه انسان در زمانهایی که از آن مکانها دور می ماند حتی احساس دلتنگی میکند. در حقیقت دلبستگی به مکانها به مرور ایجاد می گردد وبرگرفته ازادراک و ارتباط وتصورات ذهنی و منشا انسان را برانگیخته کرده و بسته به جایگاه خود خاطراتی برای انسان میسازد و منشا ایجاد حس امنیت و سرزندگی مکان میباشد. این مقاله با نگاه پدیدارشناسانه ورویکرد کیفی و توصیفی ومطالعات کتابخانه ای و بررسی تجارب افراد نسبت به مکانها ونیزتهیه گزارش های میدان وسایرمقاله های مشابه تهیه گردیده است.

کلیدواژه ها:

حس مکان ، هویت مکان ، حس تعلق ، انسان مکانمند ، پدیدارشناسی