تعامل بین انسان، طبیعت و محیط مصنوع

استفاده مستقیم از طبیعت در گذشته، بسیاری از نیازهای مادی و غیرمادی انسان را برآورده می ساخت. اما کم توجهی به آن از سوی انسان در عصر مدرن و ظهور تفکرات دنیاگرایانه در این دوره، ارتباط انسان با محیط طبیعی پیرامون خود را به حداقل رساند که این امر منجر به فاصله گیری از مفهوم کمال گردید. در عصر حاضر و با نگرش پسامدرن به پدیده های هستی، میل به عالم طبیعت که انسان نیز برخاسته از آن است دوباره در حال سیر تکامل مسیر خود می باشد. هدف از این پژوهش نیز شناخت مفهوم انسان و حدود تعیین شده برای وی جهت دخالت در طبیعت می باشد که در ادامه منجر به خلق محیط مصنوع شده و درنتیجه کیفیت زندگی بشر را ارتقا خواهد بخشید. با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و مطالعه اسناد معماری به شناخت مفهوم انسان و درک نیازهای جسمانی و روحانی او پرداخته شده ودر جهت نیل به سمت افزایش کیفیت ارتباط بشر با طبیعت و ایجاد تعامل بین این دو با محیط مصنوع اقدام گردیده است. باتوجه به بعد غیرمادی انسان و قدرت ذهن بشر که در ارتباط با روح الهی او می باشد، برای بهتر روشن شدن حقایق نظام طبیعت و تاثیر آن بر انسان، مساله ادراک و چگونگی ارتباط آن با سه عامل انسان، طبیعت و محیط مصنوع مورد توجه قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

انسان ، بعد غیرمادی ، طبیعت ، محیط مصنوع ، ادراک